Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen

Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen

Mag helemaal niet, op geen enkele manier
5
8%
Mag alleen als men het met de leer niet eens is, nadat men de kerkrechterlijke weg tot einde toe gevolgd heeft
25
40%
Mag alleen als men eerst met de kerkeraad gesproken heeft, en het niet eens kunt worden
22
35%
Men stuurt gewoon de kerkeraad een briefje om het bewijs van lidmaatschap naar een andere gemeente te sturen
2
3%
Men stuurt gewoon een briefje, dat men zelf het bewijs van lidmaatschap wilt ontvangen
6
10%
Men gaat gewoon weg, het ergens anders proberen, en laat de kerkeraad maar eens proberen er iets van te zeggen
3
5%
 
Totaal aantal stemmen: 63

Gebruikersavatar
MarthaMartha
Berichten: 13043
Lid geworden op: 21 nov 2007, 21:04
Locatie: Linquenda

Re: Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen

Bericht door MarthaMartha »

vlinder schreef:Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen? Hier een column uit 'Voor U wil ik de allerbeste dochter zijn.' van Annemarie van Heijningen-Steenbergen

'Ze begonnen ultrarechts en streng gereformeerd en wisten van de hoed en van de rand en van het donkerblauwe pak. Hoewel ze uiterlijk met vaste tred het pad der deugd betraden, plaatsen ze soms stoutmoedig commentaar bij de prediking zoals die werd gebracht. De kerkenraad was somber over hen: dit echtpaar las van Spurgeon en consorten - en naarmate er een wereld voor hen openging, ging er langzaam een kerkdeur voor hen dicht.
Het was een grote zegen om eindelijk Hervormd te mogen zijn. Met dank aan Gods genade - geen gedoe van hoed en haar en Here met drie e's. Ze groeiden en ze bloeiden en zagen vol verdriet de lauwheid van de broers en zussen om hen heen. Zelf zwommen zij in oceanen van Gods trouw en probeerden zo hun licht te laten schijnen in het midden van een kerk die bij nader inzien toch behoorlijk bleekjes was.
Gelukkig was de Here zelf hun Herder. Na zeven jaar precies nam Hij hen bij de hand en leidde hen met stok en staf naar een gemeente, zo bruisend en zo levend, dat het exact was wat ze zochten. Vol overgave spraken ze in tongen, vielen ze in de Geest en prezen ze hun Heer met opgeven handen. Ze werden oudste, allebei, en vurig en verwonderd vertelden ze hoe God hun leven had geleid. In hongerig verlangen strekten ze zich uit om hem te dienen met de gave zie zij van hem ontvingen - en wonderlijk genoeg was dat de gave om te onderscheiden wat goed was en wat fout. Zonder aarzelen en door de Geest gedreven, legden zij opnieuw de vingen bij de misverstanden in hun kerk. Helaas, ze werden niet begrepen en kregen stank voor dank. Na negen lange jaren vertrokken ze vol pijn uit deze Pinksterkerk en sloten zich aan bij de Baptisten in de buurt.
De oppervlakkigheid beviel hen niet en via de Vergadering kwamen ze daar terecht waar ze ooit waren begonnen. Nu zijn ze ultrarechts en gedesillusioneerd. En van onder de rand van haar enorme hoed gaan haar blikken hemelwaarts, richting de volmaakte Kerk, waar zij hardnekkig op blijft hopen.'
:yahoo Precies aan deze column moest ik ook denken, maar ik durfde het niet helemaal aan om hem te plaatsen, ik vind hem super!
Als de moed je in de schoenen zinkt, ga dan eens op je kop staan!
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen

Bericht door Mara »

SecorDabar schreef:
vlinder schreef:Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen? Hier een column uit 'Voor U wil ik de allerbeste dochter zijn.' van Annemarie van Heijningen-Steenbergen

'Ze begonnen ultrarechts en streng gereformeerd en wisten van de hoed en van de rand en van het donkerblauwe pak. Hoewel ze uiterlijk met vaste tred het pad der deugd betraden, plaatsen ze soms stoutmoedig commentaar bij de prediking zoals die werd gebracht. De kerkenraad was somber over hen: dit echtpaar las van Spurgeon en consorten - en naarmate er een wereld voor hen openging, ging er langzaam een kerkdeur voor hen dicht.
Het was een grote zegen om eindelijk Hervormd te mogen zijn. Met dank aan Gods genade - geen gedoe van hoed en haar en Here met drie e's. Ze groeiden en ze bloeiden en zagen vol verdriet de lauwheid van de broers en zussen om hen heen. Zelf zwommen zij in oceanen van Gods trouw en probeerden zo hun licht te laten schijnen in het midden van een kerk die bij nader inzien toch behoorlijk bleekjes was.
Gelukkig was de Here zelf hun Herder. Na zeven jaar precies nam Hij hen bij de hand en leidde hen met stok en staf naar een gemeente, zo bruisend en zo levend, dat het exact was wat ze zochten. Vol overgave spraken ze in tongen, vielen ze in de Geest en prezen ze hun Heer met opgeven handen. Ze werden oudste, allebei, en vurig en verwonderd vertelden ze hoe God hun leven had geleid. In hongerig verlangen strekten ze zich uit om hem te dienen met de gave zie zij van hem ontvingen - en wonderlijk genoeg was dat de gave om te onderscheiden wat goed was en wat fout. Zonder aarzelen en door de Geest gedreven, legden zij opnieuw de vingen bij de misverstanden in hun kerk. Helaas, ze werden niet begrepen en kregen stank voor dank. Na negen lange jaren vertrokken ze vol pijn uit deze Pinksterkerk en sloten zich aan bij de Baptisten in de buurt.
De oppervlakkigheid beviel hen niet en via de Vergadering kwamen ze daar terecht waar ze ooit waren begonnen. Nu zijn ze ultrarechts en gedesillusioneerd. En van onder de rand van haar enorme hoed gaan haar blikken hemelwaarts, richting de volmaakte Kerk, waar zij hardnekkig op blijft hopen.'
Beste Vlinder,
Inderdaad, hardnekkig hopen op een volmaakte kerk op aarde is niet (meer) mogelijk. Het is zo verbeurd door ons.
We hebben geen redenen om te zeggen: des Heeren tempel, des Heeren tempel, des Heeren tempel zijn deze. (Jeremia 7:4)
Eerder kunnen we zeggen: Ikabod ! de eer is weggevoerd. (1 Samuel 4:21)

Ik moest denken aan een RD-artikel van 15-11-2007 te vinden op Digibron.nl
waarin Ds. T. Klok van de Oud Geref.Gemeente in Ned. te Urk werd geinterviewd:

"Alle verdeeldheid is betreurenswaardig", zegt ds. T. Klok. "Boven iedere kerkdeur zie ik een bordje hangen: "Ikabod". De eer is weg. Alles ligt verscheurd en verdeeld. Het is een teken van het oordeel over Nederland. Hadden we er maar meer smart over."

Over kerkmuren zegt de Urker predikant: "Ik ken geen kerkmuren. Er is maar één Kerk. Het ware van God geschonken leven valt altijd naar elkaar toe, als de Heere dat tenminste geeft door Zijn lieve Geest. Ik zal dus nooit voor een kerk strijden, ook niet voor de Oud Gereformeerde Gemeenten. Het is overal donker. En ds. Joh. Van der Poel -mijn geestelijke vader- zei altijd dat je in het donker geen stappen moet zetten."
ds. Brons, eveneens uit Urk (!), noemt de kerkelijke verdeeldheid een zonde.
Hier is het artikel te lezen:
http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... e_1_631477
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
vlinder
Berichten: 5474
Lid geworden op: 22 nov 2004, 18:19

Re: Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen

Bericht door vlinder »

Ik denk dat niemand hier het tegendeel zou willen beweren.
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
Gebruikersavatar
caprice
Berichten: 2672
Lid geworden op: 22 jan 2004, 21:51
Locatie: Woestijn des levens

Re: Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen

Bericht door caprice »

SecorDabar schreef:
ejvl schreef:
SecorDabar schreef:
Inderdaad zou het alleen om het Woord van God moeten gaan, ten alle tijde!
Dat wordt allerwege (nog) wel geroepen, maar de praktijk is toch wel wat weerbarstig.
Men kan met een beroep op de bijbel toch vleselijke wegen bewandelen.
Mijns inziens kan dat niet, de kern blijft en blijft ongewijzigd.
Echter vleselijke wegen is wel weer subjectief, de één vind een grote auto of een broek ipv rok vleselijk, de ander niet, dat is subjectief, dat door sommigen deze zaken wel tot de kern gerekend worden is een andere zaak, en dat gebeurd ook volop.
Echter de kern kan nooit subjectief zijn.

Dan maar er op raak leven? Uiteraard niet, als het bevindelijke maar op basis van Gods woord is, maar wat zijn dan de grenzen? Die zijn niet zo makkelijk te stellen denk ik.
Ik meen dat er in Bunyans christenreis wordt gesproken van ene heer Plooibaar.
Plooibaar, als maar meer plooibaar, we zoeken het randje, we schroeien ons geweten toe, terwijl Gods Woord zegt: Gedenkt het Woord!
Ik ga het misschien wel heel cru schrijven: in onze verbeelding bepalen zelf wel hoe eng de poort moet zijn.
Plooibaar heeft de enge poort nooit bereikt...
Gewetensbezwaarde trouwambtenaar - 'De totalitaire staat werpt het geweten van haar burgers weg als een waardeloos vod'
Dr. J.H. Bavinck
Plaats reactie