Tiberius schreef:
Als het gaat over kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is dat aantal op één hand te tellen. Daar was men altijd al zeer terughoudend mee (hetzij de kerkenraden, hetzij die stellen zelf, dat weet ik niet). Maar daar zit het probleem niet.
Dat zie je toch echt verkeerd. In de GG hier ter plaatse weet ik zoal 8 vrouwen die hertrouwd zijn, met kinderen en wel. ( wel vaak langer geleden gescheiden, of in een andere plaats, waardoor het voor de omgeving minder schokkend opvalt.)
Tiberius schreef:
Als het gaat over kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is dat aantal op één hand te tellen. Daar was men altijd al zeer terughoudend mee (hetzij de kerkenraden, hetzij die stellen zelf, dat weet ik niet). Maar daar zit het probleem niet.
Nee, maar wat nu als de kerkenraad besluit om het trouwen in de kerk niet toe te laten maar wel de kinderen te dopen? Het heeft nogal wat consequenties.
Wanneer je een huwelijk als afschaduwing ziet van Christus en Zijn Kerk (zie Jer.3:1; God met zijn Volk Israël)), dan is een huwelijk(sverbond) onverbrekelijk (tot de dood scheiding maakt).
Een man hoort in het huwelijk het beeld van Christus te vertonen (denk ook aan de geschiedenis van de verloren zoon). Er rust een zware verantwoordelijkheid op de man, zelfs al zou zijn vrouw hem ontrouw zijn.
Ondanks alles, lijkt mij een streven naar verzoening de (meest) bijbelse weg.
Wanneer er kinderen zijn in een gebroken huwelijk en men hertrouwt, dan worden de problemen meestentijds alleen maar groter (onderzoeken wijzen dit uit). Dit toont te meer aan dat er geen zegen op rust.
Tiberius schreef:
En kerkelijk bevestigd in de GG?
En alle 8 schuldloos gescheiden?
Wat is schuldloos? Die zonder zonden is werpe de eerste steen!
Maar meestal zijn het wel gevallen waarbij het A)de scheiding al langer geleden heeft plaatsgevonden B)de ex-partner niet meer in beeld is, cq niet meer in het straatje loopt waarin de desbetreffende persoon wil hertrouwen. Daaardoor neemt de gemeente, en misschien zelfs de kerkenraad, klakkenloos aan dat het verhaal van "de onschuldige" wel zal kloppen.
En als desbetreffende persoon wél in dat straatje loopt, incluis nieuwe partner........ dan komt opeens de stelregel: God heeft dit zo gewild!
Ik heb in mijn naaste omgeving een stel, GGinNed,aan het Avondmaal gaand, wat na 25 jaar en 4 kinderen scheidt!,hij heeft binnen 4 weken trouwplannen met een ander,via een dating-site, en beide "exen"zijn verontwaardigd omdat de PKN-gemeente,waar hij inmiddels lid is geworden, het huwelijk niet wil inzegenen! Want God wees duidelijk de weg om te scheiden( want hij is nu eenmaal sexverslaafd via internet en zij kan daar niet mee leven ,en God bracht ook duidelijk die nieuwe partner op zijn weg. Zelfs zijn ex deelt deze mening!( Zij hoopt en "gelooft" dat God ook haar een nieuwe partner zal geven". En de PKN-kerkenraad had er 4 vergaderingen incluis externe adviseurs voor nodig om tot de beslissing te komen dat een kerkelijke huwelijksbevestiging niet kon!:jongle
PS. Extra detail op voorgaande reactie is dat een kerkenraadslid mij aangaf dat het zó moeilijk was aangezien het in eerdere gevallen wél gerealiseerd was!
chapman schreef:Wanneer je een huwelijk als afschaduwing ziet van Christus en Zijn Kerk (zie Jer.3:1; God met zijn Volk Israël)), dan is een huwelijk(sverbond) onverbrekelijk (tot de dood scheiding maakt).
Een man hoort in het huwelijk het beeld van Christus te vertonen (denk ook aan de geschiedenis van de verloren zoon). Er rust een zware verantwoordelijkheid op de man, zelfs al zou zijn vrouw hem ontrouw zijn.
Ondanks alles, lijkt mij een streven naar verzoening de (meest) bijbelse weg.
Wanneer er kinderen zijn in een gebroken huwelijk en men hertrouwt, dan worden de problemen meestentijds alleen maar groter (onderzoeken wijzen dit uit). Dit toont te meer aan dat er geen zegen oprust.
Het onderstreepte is voor mij ook een bevestiging .
Wat betreft:
Ondanks alles, lijkt mij een streven naar verzoening de (meest) bijbelse weg.
indien die verzoening niet (snel genoeg) plaats vindt ziet men dat als onredelijk.
En daar ligt mijns inziens een groot deel van het probleem rond de discussie: Echtscheiding en hertrouwen.
Vanuit de mens gezien heeft een ieder recht op en gelukkig leven.
En bijbels gezien hebben we mijns inziens geen recht maar alleen genade.
En dat leven uit genade gaat soms (vaak) een andere weg als ik wil of logisch vind!
Tiberius schreef:
En kerkelijk bevestigd in de GG?
En alle 8 schuldloos gescheiden?
Wat is schuldloos? Die zonder zonden is werpe de eerste steen!
Maar meestal zijn het wel gevallen waarbij het A)de scheiding al langer geleden heeft plaatsgevonden B)de ex-partner niet meer in beeld is, cq niet meer in het straatje loopt waarin de desbetreffende persoon wil hertrouwen. Daaardoor neemt de gemeente, en misschien zelfs de kerkenraad, klakkenloos aan dat het verhaal van "de onschuldige" wel zal kloppen.
En als desbetreffende persoon wél in dat straatje loopt, incluis nieuwe partner........ dan komt opeens de stelregel: God heeft dit zo gewild!
Ik heb in mijn naaste omgeving een stel, GGinNed,aan het Avondmaal gaand, wat na 25 jaar en 4 kinderen scheidt!,hij heeft binnen 4 weken trouwplannen met een ander,via een dating-site, en beide "exen"zijn verontwaardigd omdat de PKN-gemeente,waar hij inmiddels lid is geworden, het huwelijk niet wil inzegenen! Want God wees duidelijk de weg om te scheiden( want hij is nu eenmaal sexverslaafd via internet en zij kan daar niet mee leven ,en God bracht ook duidelijk die nieuwe partner op zijn weg. Zelfs zijn ex deelt deze mening!( Zij hoopt en "gelooft" dat God ook haar een nieuwe partner zal geven". En de PKN-kerkenraad had er 4 vergaderingen incluis externe adviseurs voor nodig om tot de beslissing te komen dat een kerkelijke huwelijksbevestiging niet kon!:jongle
PS. Extra detail op voorgaande reactie is dat een kerkenraadslid mij aangaf dat het zó moeilijk was aangezien het in eerdere gevallen wél gerealiseerd was!
Het heeft echt geen enkele zin om dit soort situaties zo gedetailleerd te beschrijven en als voorbeeld te gebruiken.
Erasmiaan schreef:Het heeft echt geen enkele zin om dit soort situaties zo gedetailleerd te beschrijven en als voorbeeld te gebruiken.
Inderdaad.
Bovendien is dit geen representatief voorbeeld voor de discussie. Voor deze case heb je geen 4 vergaderingen nodig.
protje schreef:Wat is schuldloos? Die zonder zonden is werpe de eerste steen!
In het meest recente rapport van de GGiN over dit onderwerp wordt hier ook heel duidelijk voor gewaarschuwd.
Mister schreef:Nee, maar wat nu als de kerkenraad besluit om het trouwen in de kerk niet toe te laten maar wel de kinderen te dopen? Het heeft nogal wat consequenties.
Dan is ze tweeslachtig bezig.
Wanneer de kerkenraad op bijbelse gronden besluit, dat het om een onwettig huwelijk gaat en dus een voortdurend leven in overspel, dan zullen de partners onder (stille) censuur moeten staan en geen deel mogen nemen aan de sacramenten.
Mister schreef:Nee, maar wat nu als de kerkenraad besluit om het trouwen in de kerk niet toe te laten maar wel de kinderen te dopen? Het heeft nogal wat consequenties.
Dan is ze tweeslachtig bezig.
Wanneer de kerkenraad op bijbelse gronden besluit, dat het om een onwettig huwelijk gaat en dus een voortdurend leven in overspel, dan zullen de partners onder (stille) censuur moeten staan en geen deel mogen nemen aan de sacramenten.
Mee eens. Maar dit is wel de praktijk. Dat kun je niet uitleggen.
Jongere schreef:Het ergst in dit soort situaties zijn altijd de mensen in de omgeving die àlles weten (en beter weten).
Ach, gewoon vasthouden aan Gods woord, en daarnaar handelen. Er zijn altijd wel mensen die wat te zeuren hebben, zeker in scheidingsgevallen, waar bij veel mensen opeens het "ach het is zo zielig gevoel" meer schijnt mee te wegen dan Gods woord, wat in dit soort zaken meer dan duidelijk is.
Ik heb nog niet veel gereageerd in deze discussie, omdat ik vanuit onze familie ook de menselijke kant van Bijbelse onmogelijkheden heb meegemaakt. Ik wil aan de Bijbelse gegevens vasthouden, ook als dat betekent dat je delen van je familie nooit meer ziet.
Maar ook speciaal voor Bert Mulder, voor Tiberius en Protje: Ik begrijp werkelijk niet (ook niet na lezing van alle 14 pagina's van deze discussie) waarom de Bijbelteksten voor jullie zo onhelder zijn. Jullie komen tenminste alledrie op het standpunt uit dat het GG-rapport (alleen hertrouwen mogelijk na overspel) fout zit. Ik kan met de beste wil van de wereld niets anders in de Bijbel lezen. Daarom nog maar eens een paging om jullie te overtuigen.
Laten we nu eens eenvoudig lezen wat er staat:
Matthéüs 5:32
Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzaak van hoererij, die maakt dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel.
Inderdaad, het is een wat ingewikkelde zin, maar als je 'm taalkundig ontleedt, is het toch ook weer niet zo moeilijk.
Vrij vertaald staat hier: Als je je vrouw verlaat om een andere reden dan overspel, dan...
a. ...die zorgt ervoor dat zijn (verlaten) vrouw overspel doet.
b. ...en die zorgt er ook voor dat degene die zo'n verlaten vrouw trouwt, ook overspel doet.
Het huwelijk is namelijk voor God in stand gebleven, als er geen sprake is van overspel.
Als een man bij zijn vrouw weggaat, omdat hij gewoon niet meer van haar houdt, dan blijft de vrouw alleen achter. Voor God is dit huwelijk echter nog niet verbroken, want er is geen overspel in het spel. Als die verlaten vrouw weer verliefd wordt en trouwt, dan trouwt ze met een nieuwe man, terwijl ze voor God nog niet los is van haar oude man. Daarom doet zij als verlatene dan overspel en de nieuwe man doet dat dan ook.
Matthéüs 19:9
Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel; en die de verlatene trouwt, doet ook overspel.
Hier staat in iets andere bewoordingen hetzelfde als in Mattheüs 5. Ook hier weer geldt deze tekst louter en alleen in het gavel van verlaten, zonder dat er van overspel sprake is. Wie in dat geval de verlatene trouwt, doet overspel.
Dat laatste stukje wordt misschien helder als je in de tekst wat invoegt, wat ook taalkundig logischerwijs uit de tekst volgt:"Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel; en die de verlatene (als er geen sprake is van overspel door de man die weggelopen is) trouwt, doet ook overspel."
Lukas 16:18
Een iegelijk die zijn vrouw verlaat en een andere trouwt, die doet overspel; en een iegelijk die de verlatene van den man trouwt, die doet ook overspel.
Deze tekst lijkt moeilijker, omdat de reden van overspel weggelaten is uit de redenering. Maar hopelijk zijn jullie bekend met de noodzaak om altijd Schrift met Schrift te vergelijken. In Lukas 16 wordt dezelfde geschiedenis weergegeven als in Mattheüs 19. Lukas heeft alleen de hoofdregel genoemd (Markus doet dat ook in Markus10 en Paulus doet dat ook in 1 Kor. 7), terwijl Mattheüs (die het gesprek veel gedetaileerder weergeeft) ook de uitzondering van overspel noemt.
De conclusies zijn volgens mij vrij eenvoudig (sorry voor het technische taalgebruik):
1.- Het huwelijk blijft in stand, totdat...
... één van de gehuwden overlijdt.
... één van de gehuwden overspel bedrijft (hoererij = in de Bijbel altijd sexuele gemeenschap met een ander)
2.- Voor God blijft een huwelijk in stand als er geen sprake is van overspel. Eén van de gehuwden kan dan wel weglopen, maar dat doet niet ter zake. In zo'n geval mag de verlatene toch niet trouwen.
3.- Zodra een huwelijk verbroken is, kan er sprake zijn van hertrouwen...
... uiteraard na overlijden van de ander.
... als de schuldloze partij wil hertrouwen. (Schuldloos wil in dit geval niet zeggen zonder schuld, maar schuldloos betekent in dit verband: geen sexuele gemeenschap met een ander gehad.)
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Luther schreef:Maar ook speciaal ... voor Tiberius ...: Ik begrijp werkelijk niet (ook niet na lezing van alle 14 pagina's van deze discussie) waarom de Bijbelteksten voor jullie zo onhelder zijn. Jullie komen tenminste alledrie op het standpunt uit dat het GG-rapport (alleen hertrouwen mogelijk na overspel) fout zit. Ik kan met de beste wil van de wereld niets anders in de Bijbel lezen. Daarom nog maar eens een paging om jullie te overtuigen.
Je hebt het in ieder geval mis, dat dat mijn standpunt is.
Daarom ondersteun ik van harte je oproep:
Luther schreef:Laten we nu eens eenvoudig lezen wat er staat:
Klopt, maar wel anders dan wat je bij een oppervlakkige lezing en exegese van Mattheus 19:1-9 zou denken. Daarom is het goed om, net zoals Calvijn, terug te gaan naar de grondtalen. En je niet voor dit soort pastoraal gevoelige zaken uitsluitend op de vertalingen baseert (hoe uitmuntend onze Statenvertaling ook is). Dat heeft de commissie dan ook gedaan. Als je zelf een beetje de grondtaal kent (of met gebruik van ISA), kom je daar zelf ook wel uit.
Ook de kanttekenaren (zeer erudiet in de brontalen) wijzen die weg, zie bijvoorbeeld kanttekening 77 bij 1 Korinthe 7.
Waarbij ik het overigens van harte eens ben met de volgende quote:
Ondanks alles, lijkt mij een streven naar verzoening de (meest) bijbelse weg.
Ik denk dat we nuchter moeten zijn, en kunnen concluderen dat beide exegeses van betreffende teksten mogelijk zijn.
Wel vind ik dat de exegese die ruimte open laat voor het hertrouwen indien de ander overspel doet, aannemelijker, gezien het verband met de hele Schrift. Waar de OT-wetten uitgevoerd zouden worden, was de overspeler gedood, en zijn/haar man/vrouw was dus vrij om te hertrouwen.
Maargoed, juist omdat er ruimte is voor meerdere uitleggingen, denk ik dat het goed is als een synode daarin een koers bepaald. Anders krijg je het rare dat een stel in de ene gemeente wel mag trouwen, en in een andere gemeente niet.
Daarnaast hoop ik dat dit synode-rapport binnen de GG, en ook binnen de andere kerken, ertoe leidt dat men weer naar de Bijbel gaat luisteren als het gaat om hertrouwen. Maar al te vaak (in de hele breedte van de ger. gez.) komt het helaas voor dat er gehertrouwd wordt, zonder dat men schuldloos gescheiden is (in de zin van: de ander ging vreemd).
Persoonlijk blijf ik overigens wel van mening dat zelfs de schuldloos gescheidene beter gescheiden kan blijven; zeker zolang de weg terug naar de schuldige partner niet definitief dicht is (door een tweede huwelijk van de overspeler/ster). Bovendien is helemaal schuldloos eigenlijk niet mogelijk.
,en God bracht ook duidelijk die nieuwe partner op zijn weg. Zelfs zijn ex deelt deze mening!( Zij hoopt en "gelooft" dat God ook haar een nieuwe partner zal geven". En de PKN-kerkenraad had er 4 vergaderingen incluis externe adviseurs voor nodig om tot de beslissing te komen dat een kerkelijke huwelijksbevestiging niet kon!:jongle 
