Paradijsbloem...

[Jongere]

Wat blijkt:

Scheiden wordt een stuk ingewikkelder als het wetsvoorstel over het afschaffen van de standaard huwelijkse voorwaarden van VVD, D66 en PvdA wordt aangenomen. Dat zegt de Vereniging van Familierecht Advocaten Scheidingsmediators (vFAS).

http://nos.nl/artikel/571188-scheiden-w ... elder.html

Hmm.. toch maar voor het voorstel stemmen?
Het bericht geeft denk ik ook wel aan dat het nog niet zo makkelijk is om aan de seculiere wetgeving een christelijke waardering te willen geven.

Ik ben het overigens het meest eens met de opmerkingen van curatorium. De werkelijke waarde van het huwelijk wordt bewaard in de gemeente van Christus, niet door de staat. Dat wil niet zeggen dat het ons onverschillig moet laten wat er op dit gebied aan wetgeving plaatsvindt, maar we hoeven er ook niet alles aan op te hangen. Dit mag dan een "paradijsbloem" zijn (wie heeft die uitdrukking eigenlijk verzonnen), maar datgene wat die bloem dan in stand houdt is Gods (algemene) genade en niet de wetgeving. Het is de liefde die iets maakt tot paradijs. Dus ik zou dit niet een 'knak' willen noemen, zoals DIA doet.

[jan de jong]

Met name in de agrarische sector wordt al jaren op huwelijkse voorwaarden getrouwd. Dat heeft niet zoveel met wel of geen trouw te maken, maar meer met familiekapitaal. Men wil niet dat dat vervalt aan de 'kouwe kant'. Huwelijken eindigen nu eenmaal allemaal eens. Dan mag je vooraf best nadenken over: wat willen we dan wat er gebeurt? .......

En heus niet alleen in de agrarische sector.....
Ook als Pa (of Ma) een eigen bedrijf heeft (had) en schuldeisers kunnen evt. beslag leggen.

En vergeet niet, die zogenaamde 'kouwe kant' kan ergens heel erg jaloers zijn en ziet de 'plukrijpe vruchten' al hangen.
Het lijkt me een goede zaak (zeg ik als gepensioneerd notarieel medewerker) dat het daarom goed is om - als het zo ver komt - info te vragen bij de notaris.

[Dodo]

Ik hoorde op de radio een deskundige, die zei dat dit voorstel vrijwel onwerkbaar is. Want je moet je spullen/vermogen dus in drie delen gaan noteren, door het huwelijk heen. Spullen van vóór je trouwen voor elk, en wat je samen hebt. Bij overlijden is het vervolgens ook weer lastig hoe dingen verdeeld moeten worden.

Mogelijk zal de soep dus niet zo heet worden gegeten als ze wordt opgediend.

[jan de jong]

Ik hoorde op de radio een deskundige, die zei dat dit voorstel vrijwel onwerkbaar is. Want je moet je spullen/vermogen dus in drie delen gaan noteren, door het huwelijk heen. Spullen van vóór je trouwen voor elk, en wat je samen hebt. Bij overlijden is het vervolgens ook weer lastig hoe dingen verdeeld moeten worden.

Mogelijk zal de soep dus niet zo heet worden gegeten als ze wordt opgediend.

En m.b.t. de verdeling: soms is de nalatenschap van wijlen pa of moe (of vóór-overleden kind(eren) nog in het onverdeelde.

[refo]

Ik kijk regelmatig van deze verrekeningen na. Het kan dus wel degelijk. Het zijn geen drie gedeelten, maar 2: wat is van jou, wat is van mij. Het hoeft niet persé te getuigen van ingebouwde ontrouw. En bij overlijden is dat niet lastig, maar juist makkelijk.

Ouders en anderen kunnen hun kind geld schenken of nalaten met de bepaling dat het niet in de gemeenschap valt. Dan heb je sowieso al een verdeling, ook al vind je zelf dat je in gemeenschap van goederen gehuwd bent.

[Desiree]

Ik heb die artikelen niet gelezen, maar als je inderdaad die d66 vrouw hoort praten, klinkt het vrij logisch. Zoveel scheidingen (met gezeur over geld etc.) dan is het handig dat er alvast e.e.a. vaststaat zodat je daar in ieder geval geen ruzie over hoef te maken... Men gaat toch uit van zelfredzaamheid.

Gelukkig heb ik geen ervaring met scheiden, dat is een zegen.

[Dodo]

Ik kijk regelmatig van deze verrekeningen na. Het kan dus wel degelijk. Het zijn geen drie gedeelten, maar 2: wat is van jou, wat is van mij. Het hoeft niet persé te getuigen van ingebouwde ontrouw. En bij overlijden is dat niet lastig, maar juist makkelijk.

Ouders en anderen kunnen hun kind geld schenken of nalaten met de bepaling dat het niet in de gemeenschap valt. Dan heb je sowieso al een verdeling, ook al vind je zelf dat je in gemeenschap van goederen gehuwd bent.

Ik begreep toch drie soorten bezit: wat hij inbrengr, wat zij inbrengt en wat ze in gezamenlijk bezit opbouwen gedurende het huwelijk.

Overigens kan het in geval van groteschulden of grote bezittingen verstandig zijn dingen te regelen.

[WimA]

Ik kijk regelmatig van deze verrekeningen na. Het kan dus wel degelijk. Het zijn geen drie gedeelten, maar 2: wat is van jou, wat is van mij. Het hoeft niet persé te getuigen van ingebouwde ontrouw. En bij overlijden is dat niet lastig, maar juist makkelijk.

Ouders en anderen kunnen hun kind geld schenken of nalaten met de bepaling dat het niet in de gemeenschap valt. Dan heb je sowieso al een verdeling, ook al vind je zelf dat je in gemeenschap van goederen gehuwd bent.

Ik begreep toch drie soorten bezit: wat hij inbrengt, wat zij inbrengt en wat ze in gezamenlijk bezit opbouwen gedurende het huwelijk.

Overigens kan het in geval van grote schulden of grote bezittingen verstandig zijn dingen te regelen.

Klopt, het zijn 3 vermogens. Alleen is het de bedoeling dat elk de helft van de winst en/of verlies van dat jaar krijgt toegewezen. In principe zijn de inkomsten en de uitgaven in een jaar voor de gezamenlijke huishouding en resteert er elke jaar een saldo waarvan ieder de helft aan het eigen vermogen krijgt toegewezen. Op deze manier zijn het elke keer op 1 januari weer 2 vermogens. Probleem is natuurlijk dat er weinig huishoudens zullen zijn die dit goed regelen en blijft er spraken van een 3-tal vermogens. Wat ieder had bij aanvang gezamenlijke huishouding en wat gezamenlijk is opgebouwd. Zonder dat dit jaarlijks - iig op papier - correct is verrekend.

Voor degenen die - eventueel met behulp van een accountant of administratiekantoor - hun administratie op orde hebben bestond er geen probleem. Voor degenen die niet zo administratief zijn onderlegd en/of geïnteresseerd schiet de maatregel z'n doel voorbij, het verrekenen wordt alleen maar ingewikkelder.

Alleen de notarissen spinnen (veel) garen bij deze maatregel. Die lobby zal wel effect hebben gehad.

[freek]

Ik ben het overigens het meest eens met de opmerkingen van curatorium. De werkelijke waarde van het huwelijk wordt bewaard in de gemeente van Christus, niet door de staat. Dat wil niet zeggen dat het ons onverschillig moet laten wat er op dit gebied aan wetgeving plaatsvindt, maar we hoeven er ook niet alles aan op te hangen. Dit mag dan een "paradijsbloem" zijn (wie heeft die uitdrukking eigenlijk verzonnen), maar datgene wat die bloem dan in stand houdt is Gods (algemene) genade en niet de wetgeving. Het is de liefde die iets maakt tot paradijs. Dus ik zou dit niet een 'knak' willen noemen, zoals DIA doet.

W.b. de term 'paradijsbloem', die zou ik niet snel gebruiken. Zeker niet door te zeggen dat het de laatste paradijsbloem is. Sowieso beetje zuur voor iedereen die niet getrouwd is of wiens huwelijk naar de knoppen is. Maar meer nog, het suggereert dat je alleen via het huwelijk nog een verbinding met het verloren paradijs kunt leggen; dat lijkt me met het oog op hoe Paulus erover schrijft niet vol te houden. Ik zou eerder zeggen dat God in Christus nieuwe paradijsbloemen tot bloei laat komen. Daar is het huwelijk niet voor nodig.

Verder vind ik het voorstel van de drie politieke partijen gewoon nuchter en realistisch. Sowieso is trouwen op huwelijkse voorwaarde heel legitiem. Refo noemde al een voorbeeld, en zo zijn er nog tal van andere voorbeelden te noemen. Ik zou het echter wel vreemd vinden als je voortaan voor trouwen in gemeenschap van goederen speciaal naar de notaris moet (zoals je dat nu moet voor huwelijkse voorwaarden). Ik zou zeggen: laat dat beide mogelijk zijn op het gemeentehuis. Of anders via de Hema.

[Terri]

Ik ben het overigens het meest eens met de opmerkingen van curatorium. De werkelijke waarde van het huwelijk wordt bewaard in de gemeente van Christus, niet door de staat. Dat wil niet zeggen dat het ons onverschillig moet laten wat er op dit gebied aan wetgeving plaatsvindt, maar we hoeven er ook niet alles aan op te hangen. Dit mag dan een "paradijsbloem" zijn (wie heeft die uitdrukking eigenlijk verzonnen), maar datgene wat die bloem dan in stand houdt is Gods (algemene) genade en niet de wetgeving. Het is de liefde die iets maakt tot paradijs. Dus ik zou dit niet een 'knak' willen noemen, zoals DIA doet.

W.b. de term 'paradijsbloem', die zou ik niet snel gebruiken. Zeker niet door te zeggen dat het de laatste paradijsbloem is. Sowieso beetje zuur voor iedereen die niet getrouwd is of wiens huwelijk naar de knoppen is. Maar meer nog, het suggereert dat je alleen via het huwelijk nog een verbinding met het verloren paradijs kunt leggen; dat lijkt me met het oog op hoe Paulus erover schrijft niet vol te houden. Ik zou eerder zeggen dat God in Christus nieuwe paradijsbloemen tot bloei laat komen. Daar is het huwelijk niet voor nodig.

Verder vind ik het voorstel van de drie politieke partijen gewoon nuchter en realistisch. Sowieso is trouwen op huwelijkse voorwaarde heel legitiem. Refo noemde al een voorbeeld, en zo zijn er nog tal van andere voorbeelden te noemen. Ik zou het echter wel vreemd vinden als je voortaan voor trouwen in gemeenschap van goederen speciaal naar de notaris moet (zoals je dat nu moet voor huwelijkse voorwaarden). Ik zou zeggen: laat dat beide mogelijk zijn op het gemeentehuis. Of anders via de Hema.

Opmerkelijk dat je dit schrijft, ik deel je mening. Na de val is er niets meer wat beantwoordt aan het grote doel; God in alles bedoelen.
Wel wordt het huwelijk vergeleken met Christus en Zijn bruid, maar dat is van een andere orde.
Je kunt namelijk ook verpleegster zijn als paradijsbloem zien.

[eilander]

Ik ben het overigens het meest eens met de opmerkingen van curatorium. De werkelijke waarde van het huwelijk wordt bewaard in de gemeente van Christus, niet door de staat. Dat wil niet zeggen dat het ons onverschillig moet laten wat er op dit gebied aan wetgeving plaatsvindt, maar we hoeven er ook niet alles aan op te hangen. Dit mag dan een "paradijsbloem" zijn (wie heeft die uitdrukking eigenlijk verzonnen), maar datgene wat die bloem dan in stand houdt is Gods (algemene) genade en niet de wetgeving. Het is de liefde die iets maakt tot paradijs. Dus ik zou dit niet een 'knak' willen noemen, zoals DIA doet.

W.b. de term 'paradijsbloem', die zou ik niet snel gebruiken. Zeker niet door te zeggen dat het de laatste paradijsbloem is. Sowieso beetje zuur voor iedereen die niet getrouwd is of wiens huwelijk naar de knoppen is. Maar meer nog, het suggereert dat je alleen via het huwelijk nog een verbinding met het verloren paradijs kunt leggen; dat lijkt me met het oog op hoe Paulus erover schrijft niet vol te houden. Ik zou eerder zeggen dat God in Christus nieuwe paradijsbloemen tot bloei laat komen. Daar is het huwelijk niet voor nodig.

Wie de term "paradijsbloem" heeft verzonnen, weet ik ook niet. Naar mijn mening wordt met die term gepoogd tot uitdrukking te brengen dat het huwelijk in het paradijs door God Zelf is ingesteld. Dat we het huwelijk nog hebben, wordt daarom een paradijsbloem genoemd. Niets meer, maar ook niets minder.

Het heeft m.i. niets te maken met de suggestie dat je via het huwelijk nog een verbinding met het paradijs kunt leggen.

En daarom zou ik het met DIA best een knak willen noemen. Ik vind ook wel dat er zakelijke overwegingen aan trouwen op huwelijkse voorwaarden kunnen liggen. Maar ik denk toch dat de gedachte achter het hele voorstel niet direct positief is.

[freek]

Ik ben het overigens het meest eens met de opmerkingen van curatorium. De werkelijke waarde van het huwelijk wordt bewaard in de gemeente van Christus, niet door de staat. Dat wil niet zeggen dat het ons onverschillig moet laten wat er op dit gebied aan wetgeving plaatsvindt, maar we hoeven er ook niet alles aan op te hangen. Dit mag dan een "paradijsbloem" zijn (wie heeft die uitdrukking eigenlijk verzonnen), maar datgene wat die bloem dan in stand houdt is Gods (algemene) genade en niet de wetgeving. Het is de liefde die iets maakt tot paradijs. Dus ik zou dit niet een 'knak' willen noemen, zoals DIA doet.

W.b. de term 'paradijsbloem', die zou ik niet snel gebruiken. Zeker niet door te zeggen dat het de laatste paradijsbloem is. Sowieso beetje zuur voor iedereen die niet getrouwd is of wiens huwelijk naar de knoppen is. Maar meer nog, het suggereert dat je alleen via het huwelijk nog een verbinding met het verloren paradijs kunt leggen; dat lijkt me met het oog op hoe Paulus erover schrijft niet vol te houden. Ik zou eerder zeggen dat God in Christus nieuwe paradijsbloemen tot bloei laat komen. Daar is het huwelijk niet voor nodig.

Wie de term "paradijsbloem" heeft verzonnen, weet ik ook niet. Naar mijn mening wordt met die term gepoogd tot uitdrukking te brengen dat het huwelijk in het paradijs door God Zelf is ingesteld. Dat we het huwelijk nog hebben, wordt daarom een paradijsbloem genoemd. Niets meer, maar ook niets minder.

Het heeft m.i. niets te maken met de suggestie dat je via het huwelijk nog een verbinding met het paradijs kunt leggen.

En daarom zou ik het met DIA best een knak willen noemen. Ik vind ook wel dat er zakelijke overwegingen aan trouwen op huwelijkse voorwaarden kunnen liggen. Maar ik denk toch dat de gedachte achter het hele voorstel niet direct positief is.

God heeft man en vrouw aan elkaar verbonden, als onlosmakelijke eenheid. Het burgerlijk huwelijk in Nederland verwijst nog een klein beetje naar deze verbintenis, maar staat er verder los van. In juridische zin moet je de zaken goed geregeld hebben. In onze Bijbelse visie horen man en vrouw na de huwelijksvoltrekking niet meer uit elkaar te gaan. Het is een gegeven dat het tóch gebeurt en dan is het in het maatschappelijk belang dat dat goed geregeld wordt. De hele gedachte achter de huidige definiëring van het burgerlijk huwelijk (al verbintenis tussen twee personen, ongeacht geslacht) vind ik al niet direct positief. Veel slechter kan het niet meer worden.

[Mara]

Ik ben het overigens het meest eens met de opmerkingen van curatorium. De werkelijke waarde van het huwelijk wordt bewaard in de gemeente van Christus, niet door de staat. Dat wil niet zeggen dat het ons onverschillig moet laten wat er op dit gebied aan wetgeving plaatsvindt, maar we hoeven er ook niet alles aan op te hangen. Dit mag dan een "paradijsbloem" zijn (wie heeft die uitdrukking eigenlijk verzonnen), maar datgene wat die bloem dan in stand houdt is Gods (algemene) genade en niet de wetgeving. Het is de liefde die iets maakt tot paradijs. Dus ik zou dit niet een 'knak' willen noemen, zoals DIA doet.

W.b. de term 'paradijsbloem', die zou ik niet snel gebruiken. Zeker niet door te zeggen dat het de laatste paradijsbloem is. Sowieso beetje zuur voor iedereen die niet getrouwd is of wiens huwelijk naar de knoppen is. Maar meer nog, het suggereert dat je alleen via het huwelijk nog een verbinding met het verloren paradijs kunt leggen; dat lijkt me met het oog op hoe Paulus erover schrijft niet vol te houden. Ik zou eerder zeggen dat God in Christus nieuwe paradijsbloemen tot bloei laat komen. Daar is het huwelijk niet voor nodig.

Wie de term "paradijsbloem" heeft verzonnen, weet ik ook niet. Naar mijn mening wordt met die term gepoogd tot uitdrukking te brengen dat het huwelijk in het paradijs door God Zelf is ingesteld. Dat we het huwelijk nog hebben, wordt daarom een paradijsbloem genoemd. Niets meer, maar ook niets minder.

Het heeft m.i. niets te maken met de suggestie dat je via het huwelijk nog een verbinding met het paradijs kunt leggen.

En daarom zou ik het met DIA best een knak willen noemen. Ik vind ook wel dat er zakelijke overwegingen aan trouwen op huwelijkse voorwaarden kunnen liggen. Maar ik denk toch dat de gedachte achter het hele voorstel niet direct positief is.

God heeft man en vrouw aan elkaar verbonden, als onlosmakelijke eenheid. Het burgerlijk huwelijk in Nederland verwijst nog een klein beetje naar deze verbintenis, maar staat er verder los van. In juridische zin moet je de zaken goed geregeld hebben. In onze Bijbelse visie horen man en vrouw na de huwelijksvoltrekking niet meer uit elkaar te gaan. Het is een gegeven dat het tóch gebeurt en dan is het in het maatschappelijk belang dat dat goed geregeld wordt. De hele gedachte achter de huidige definiëring van het burgerlijk huwelijk (al verbintenis tussen twee personen, ongeacht geslacht) vind ik al niet direct positief. Veel slechter kan het niet meer worden.

Zoals jij het stelt, is er dus ook verschil tussen een burgerlijk huwelijk (in het gemeentehuis gesloten) en het kerkelijk huwelijk?
Het eerste is slechts een formaliteit en lijkt gevoelsmatig gesproken, gemakkelijker ontbonden te kunnen worden.
De zgn. flitsscheiding.
Als je JA hebt gezegd in de kerk, weegt dat toch zwaarder?

[Marco]

Zoals jij het stelt, is er dus ook verschil tussen een burgerlijk huwelijk (in het gemeentehuis gesloten) en het kerkelijk huwelijk?
Het eerste is slechts een formaliteit en lijkt gevoelsmatig gesproken, gemakkelijker ontbonden te kunnen worden.
De zgn. flitsscheiding.
Als je JA hebt gezegd in de kerk, weegt dat toch zwaarder?

Er bestaat in Nederland niet zoiets als een kerkelijk huwelijk. Getrouwd is getrouwd, ook al menen sommigen wat anders. Wel vraag je in de kerkelijke bevestiging een zegen over het huwelijk en beloof je daar opnieuw voor God en zijn heilige gemeente dat je trouw en heilig met elkaar zult leven.

[Mara]

Zoals jij het stelt, is er dus ook verschil tussen een burgerlijk huwelijk (in het gemeentehuis gesloten) en het kerkelijk huwelijk?
Het eerste is slechts een formaliteit en lijkt gevoelsmatig gesproken, gemakkelijker ontbonden te kunnen worden.
De zgn. flitsscheiding.
Als je JA hebt gezegd in de kerk, weegt dat toch zwaarder?

Er bestaat in Nederland niet zoiets als een kerkelijk huwelijk. Getrouwd is getrouwd, ook al menen sommigen wat anders. Wel vraag je in de kerkelijke bevestiging een zegen over het huwelijk en beloof je daar opnieuw voor God en zijn heilige gemeente dat je trouw en heilig met elkaar zult leven.

Ik bedoel het zo Marco:
Een r.k. collega van mij trouwde op woensdag in het gemeentehuis en op vrijdag in de kerk. Toen ging zij pas met haar man in hun huis wonen, tussen die woensdag en vrijdag woonde zij bij haar ouders thuis.
De wet zal haar na woensdag als getrouwde vrouw hebben beschouwd, maar de familie en de kerk niet!