Rechtvaardigmaking door het geloof ALLEEN

[DWW]

DWW, wie en wat bestrijdt u eigenlijk? Kunt u verklaren wat het ware geloof is en waar het begint als het in tijd samenvalt met de rechtvaardiging? Welke grond kent het geloof, ja wat wordt bevindelijk gekend dat daardoor de rechtvaardiging plaatsvindt op een wijze dat geloof en rechtvaardiging in tijd samenvallen.
Ik meen dat u daartoe NIET in staat bent, ja ik meen dat geen mens dat daartoe in staat is.
Waarom wilt u de bevinding op gelijke lijn met de leer stellen in de toepassing in de tijd?
Ons verstand is daarvoor te duister en onze harten te traag!

Het geloof is rechtvaardigend van zijn aard, Rom. 5:1-2

Het geloof is daarom vrucht van de rechtvaardigmaking.

Het geloof is werkende door de liefde.

Het geloof past de beloftennissen des Evangeliums toe, aan een gestorven zondaar

Het geloof verenigd de Kerk met Christus, Hij het Hoofd, zij het Lichaam.

Het geloof is het kanaal waardoor de verloren zondaar het nieuwe leven uit Hem ontvangt.

Het geloof kan niet beoefend worden onder wet, want de ontdekking der wet baart geen geloof en géén leven.

Het geloof gelooft in Christus en Zijn weldaden

Het geloof doet verwonderen en aanbidden

Het geloof vermag alle dingen in Hem

Het geloof wederbaart en vernieuwd de ziel

Het geloof wordt de zondaar geschonken, qua tijd, op hetzelfde moment als de wedergeboorte en de (bewuste) kennis der schulvergeving c.q. de rechtvaardigmaking.

Waar het geloof is, daar is de ziel in vrijheid, voor het eerst, maar ook telkens weer bij vernieuwing, maar waar het geloof niet is, noch wordt beoefend, daar is dienstbaarheid óf is de dienstbaarheid in de ziel weer teruggekeerd.

[Avi]

Als aanvulling een stukje geschiedenis:
Was voor Calvijn de ware boetvaardigheid nog een vrucht van het geloof in Christus, in de zeventiende eeuw wordt het kennen van eigen ellende al meer iets dat aan dit geloof voorafgaat. De prediking van de wet moet de weg naar Christus voorbereiden, zoals Johannes de Doper dat deed. Bij de oudvader Th. van der Groe krijgt dat een heel sterk accent: de overtuiging en verbrijzeling door de wet gaan vooraf aan de openbaring van Christus. Alleen zondaren die bewerkt zijn door de Heilige Geest, worden genodigd om Christus te omhelzen. Van der Groe spreekt al over een ‘stelen’ van de beloften. Wet en Evangelie worden steeds meer gecontrasteerd en krijgen al meer een eigen functie in de weg die de Heere met zijn kinderen houdt. Er waren ook tegenstemmen (E. en R. Erskine en Th. Boston) die deze noodzakelijke verbrijzeling bestreden en een onvoorwaardelijke evangelieprediking bepleitten.

Ik wil Calvijn niet verheerlijken hoor maar misschien is zo'n Calvijnjaar nog zo gek niet.

Eem waardevol stukje. Het activisme, ook op deze manier, moet bestreden worden. Waarom eerst zelf die overtuiging en verbrijzeling willen bewerkstelligen? Ook dat is genade, dat je aan je zonde ontdekt wordt. En stop maar met denken dat dit ontdekken stopt als je de verlossing kent. Juist nadat je persoonlijk mag weten: Hij is voor mijn zonde gestorven, dan gaan de zonden nog zwaarder wegen en zal je aan nog meer zonden ontdekt worden. Dat wil niet zeggen dat men dan alle dagen met een somber gezicht rondloopt, integendeel, want daardoor wordt het wonder en de dankbaarheid ook weer groter. Laten we stoppen om vanuit de mens te kijken (ach, wat ben ik toch slecht) maar laten we onze blik naar Boven richten (wat bent U een groot, liefdevol en genadige God, halleluja)

Ik ben net het boek: De Viervoudige Staat van Thomas Boston aan het lezen. Ik kan me daarom niet zo vinden in het stukje van Avi. Ooit van de bijlslagen gehoord? Van der Groe tegen de Erskines en Boston op zo'n wijze uitspelen klopt van geen kant.

Mijn bescheiden mening is dat deze bijlslagen niet in de eerste plaats bedoeld zijn om een bepaalde volgorde aan te geven, maar om te laten zien hoe de zondaar heel subtiel kan steunen op gronden buiten Christus. Het gaat Boston erom dat het wezenlijk is voor een waar christen dat hij is afgebracht van alle vertrouwen buiten Christus”.

[refo]

Het geloof is rechtvaardigend van zijn aard, Rom. 5:1-2

Het geloof is daarom vrucht van de rechtvaardigmaking. (Nou draai je het om) Wij dan gerechtvaardigd ZIJNDE door het geloof..

Het geloof werkt door de liefde. (niet altijd, zie verderop)

Het geloof past de beloftennissen des Evangeliums toe, aan een dode zondaar.

Het geloof verenigd de Kerk met Christus, Hij het Hoofd, zij het Lichaam.

Het geloof is het kanaal waardoor de verloren zondaar het nieuwe leven uit Hem ontvangt.
Ik dacht dat de gerformeerde leer het 'instrument' noemt. Kanaal is mogelijk te lijdelijk geformuleerd.


Het geloof kan niet beoefend worden onder wet, want de ontdekking der wet baart geen geloof en géén leven.

Het geloof gelooft in Christus en Zijn weldaden

Het geloof doet verwonderen en aanbidden

Het geloof vermag alle dingen in Hem

Het geloof wederbaart en vernieuwd de ziel
(Waarom het ene met een t en het andere met een d?)
Kun je dat zo zowel stellen?
Het geloof wordt de zondaar geschonken, qua tijd, op hetzelfde moment als de wedergeboorte en de (bewuste) kennis der schulvergeving c.q. de rechtvaardigmaking.

Waar het geloof is, daar is de ziel in vrijheid, voor het eerst, maar ook telkens weer bij vernieuwing, maar waar het geloof niet is, of niet wordt beoefend, daar is dienstbaarheid óf is de dienstbaarheid in de ziel weer teruggekeerd.

Waarom stop je na 1 stelling met verwijsteksten te geven?

Het is wel te zien waar je heen wilt, maar niet alles is even nauwkeurig schriftuurlijk geformuleerd, dunkt me.
Ik heb er wat commentaar en verbetervoorstellen aan toegevoegd.

[DWW]

Lees hier : de twaalfde bijlslag zoals Boston die verklaard heeft

Nu is de tijd gekomen wanneer de mens slingerend tussen hoop en wanhoop, zich voorneemt om TOT CHRISTUS TE GAAN ZOALS HIJ IS; en darhalve, gelijk een stervend mens zich uitstrekt juist voor zijn adem uitgaat, zo vergadert hij al de gebroken krachten van zijn ziel bijeen, beproeft om te geloven en in zekere mate grijpt hij Jezus Christus aan. En nu hangt de rank daar aan de oude stam, bij een enkele tak van een natuurlijk geloof, voortgebracht door de natuurlijke sterkte van iemands eigen geest, onder een allerdrukkendste noodzakelijkheid Ps. 78:34, 35; Als Hij ze doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg. En zij gedachten dat God hun rotssteen was en God de Allerhoogste hun Verlosser; Hosea 8 vers 2: Dan zullen zij tot Mij roepen:mij God! Wij, Israël kennen U! Maar de Heere, voorhebbende Zijn werk te voltooien, brengt dan nog een andere slag toe, waardoor de rank geheel afvalt. De Geest van God ontdekt overtuigend aan de zondaar zijn uiterste onvermogen om enig ding te doen dat goed is; en dus sterft hij, Rom.7:9. Die stem slaat krachtdadig alles overstemmend en verbrijzelend door zijn ziel: Hoe kunt gij geloven? Joh.5:44. Gij kunt niet meer geloven, dan dat gij uw hand tot den hemel zoudt strekken en Christus vandaar nederbrengen! En dus ziet hij ten laatste dat hij zichzelf in eeuwigheid niet kan helpen, door werken noch door geloven; en niets meer hebbende om te blijven hangen aan de oude stam. valt hij daarom af. En terwijl hij dus in de uiterste verlegenheid is, ziende zichzelf waarschijnlijk weggevaagd te zullen worden door de vloed van Gods toorn; en nochtans onmachtig om zo veel als zijn hand uit te steken om een tak aan te grijpen van de Boom dse levens, groeiende aan de zijde der rivier, DAAR WORDT HIJ OPGENOMEN EN INGEENT IN DEN WAREN WIJNSTOK, DE HEERE JEZUS CHRISTUS, DIE HEM GEEFT DE GEEST DES GELOOFS.

[JolandaOudshoorn]

Ik heb eerlijk gezegd nooit gehoord van bijslagen. Zo zie je maar weer dat je geen cursus hoeft te volgen om toch wat te leren. Weet iemand alle bijslagen op te noemen, het liefst met Bijbelse onderbouwing, zonder inlegkunde??

[Smytegelt]

Het geloof is daarom vrucht van de rechtvaardigmaking.

Kunt u verklaren wat onder de toepassing daaronder wordt ervaren in de tijd?
Och, u weet toch ook dat het geloof is uit het gehoor, en niet uit de rechtvaardigmaking?

Wat is dan eerst geloof of rechtvaardiging?
Onzinnige vraag, ja dwaas om daar een vleselijk schema aan op te willen hangen voor de tijdsorde in de toepassing des heils.
Het is de Heere die zondaars zalig maakt door ze te laten geloven nog voordat ze zelf beseffen dat het geloof is. De bevinding is "ik ellendig mens", "ik die NIET gestorven ben aan de wet, want ik ben zo vleselijk verkocht onder de zonde". Ja dan is iemand ongelovig in het geloven in de verdoemende oordelen Gods, maar ook in het besef niet zelf te kunnen geloven dat God in Christus barmhartig is. Dat besef weet dus inhoudelijk wel waar het om gaat! Het kent de ware grond, en wil niets anders dan daarop gebouwd te worden, maar dat bouwen begint bij het fundament. Dat wordt eerst gelegd op een wijze die wij ellendige mensen nooit kunnen verklaren.
Och, dan is het desondanks eigen ellendigheid wel vluchten tot de Vrijstad wetende dat Gods oordelen rechtvaardig zijn, maar ook dat er hoop is aan de voeten van de Zaligmaker. Dat is kleingeloof dat alles vanzichzelf als schadelijk ziet, zelfs een ondervinding van veroordeeld worden door de wet. Dat is niet genoeg, en daarom kun je zo iemand nooit verwijten niet gestorven te zijn aan de wet. In zichzelf is zo iemand dat niet en nooit en zal dat pas later leren dat het reeds toen al zo was! Leerde Paulus het ook niet zo in deze orde?

Wij leren: De rechtvaardiging in de vierschaar der conciëntie is niet voor het geloof maar dóór het geloof. Zo is ook de ware bevinding.
Van Gods zijde wordt de rechtvaardigheid van Christus toegerekend en toegepast met een grondslag in de uitverkiezing van eeuwigheid. Ja, In Gods ogen waren niet-wedergeborenen als geliefd van eeuwigheid en dat enkel vanwege de rechtsgrond zoals gevonden in de Borg en Middelaar die zich van eeuwigheid heeft garantgesteld voor deze rechtvaardigmaking.

[aritha]

Het geloof is daarom vrucht van de rechtvaardigmaking.

Ik wil me er niet mee bemoeien maar: De rechtvaardigmaking is een vrucht of een gevolg van het waarachtige geloof en niet andersom.

[Zonderling]

Rechtvaardigmaking is vrijspraak in het oordeel Gods. Deze vrijspraak is gegrond op de vereniging van de zondaar met Christus - Die voor de zondaar volkomen betaald heeft. Deze vereniging is er door twee banden: de Geest (in orde de eerste) en het geloof (in orde de tweede). Waar deze vereniging is, daar is de rechtvaardigmaking. En deze rechtvaardigmaking is volkomen.

God ziet de mens in de rechtvaardigmaking in Christus. Bekleed met de klederen des heils.

Laten we dan niet de rechtvaardigmaking in orde stellen voor het geloof.
De rechtvaardigmaking is dóór het geloof, niet vóór het geloof.

[memento]

Het geloof is daarom vrucht van de rechtvaardigmaking.

En wat is de Bijbelse onderbouwing daarvan?

[DWW]

Het geloof is daarom vrucht van de rechtvaardigmaking.

Kunt u verklaren wat onder de toepassing daaronder wordt ervaren in de tijd?
Och, u weet toch ook dat het geloof is uit het gehoor, en niet uit de rechtvaardigmaking?

Wat is dan eerst geloof of rechtvaardiging?
Onzinnige vraag, ja dwaas om daar een vleselijk schema aan op te willen hangen voor de tijdsorde in de toepassing des heils.
Het is de Heere die zondaars zalig maakt door ze te laten geloven nog voordat ze zelf beseffen dat het geloof is. De bevinding is "ik ellendig mens", "ik die NIET gestorven ben aan de wet, want ik ben zo vleselijk verkocht onder de zonde". Ja dan is iemand ongelovig in het geloven in de verdoemende oordelen Gods, maar ook in het besef niet zelf te kunnen geloven dat God in Christus barmhartig is. Dat besef weet dus inhoudelijk wel waar het om gaat! Het kent de ware grond, en wil niets anders dan daarop gebouwd te worden, maar dat bouwen begint bij het fundament. Dat wordt eerst gelegd op een wijze die wij ellendige mensen nooit kunnen verklaren.
Och, dan is het desondanks eigen ellendigheid wel vluchten tot de Vrijstad wetende dat Gods oordelen rechtvaardig zijn, maar ook dat er hoop is aan de voeten van de Zaligmaker. Dat is kleingeloof dat alles vanzichzelf als schadelijk ziet, zelfs een ondervinding van veroordeeld worden door de wet. Dat is niet genoeg, en daarom kun je zo iemand nooit verwijten niet gestorven te zijn aan de wet. In zichzelf is zo iemand dat niet en nooit en zal dat pas later leren dat het reeds toen al zo was! Leerde Paulus het ook niet zo in deze orde?

Wij leren: De rechtvaardiging in de vierschaar der conciëntie is niet voor het geloof maar dóór het geloof. Zo is ook de ware bevinding.
Van Gods zijde wordt de rechtvaardigheid van Christus toegerekend en toegepast met een grondslag in de uitverkiezing van eeuwigheid. Ja, In Gods ogen waren niet-wedergeborenen als geliefd van eeuwigheid en dat enkel vanwege de rechtsgrond zoals gevonden in de Borg en Middelaar die zich van eeuwigheid heeft garantgesteld voor deze rechtvaardigmaking.

Dat kan allemaal best zijn vriend, maar de blindgeborene, de Samaritaanse, de moordenaar aan het kruis naast Christus werden allen pas ingelijfd DOOR het geloof in Hem, nádat Christus Zich aan hen tot zaligheid, tot vrijmaking, tot verlosssing, had geopenbaard.

Lees hier Johannes 9 : 35-38

Jezus hoorde, dat zij hem uitgeworpen hadden, en hem vindende, zeide Hij tot hem: Gelooft gij in den Zoon van God?
Hij antwoordde en zeide: Wie is Hij, Heere, opdat ik in Hem moge geloven?
En Jezus zeide tot Hem: En gij hebt Hem gezien, en Die met u spreekt, Dezelve is het.
En hij zeide: Ik geloof, Heere! En hij aanbad Hem.

Nádat Christus Zich aan hem had geopenbaard, braken zijn banden, en mocht en kon die blindgeborene pas geloven, want hij was daarvoor besloten geweest tot op het geloof, Rom. 7:6, Gal. 3:23, waarna de aanbidding en het wonder overbleef. En ook deze laatstgenoemde zaken geschieden alleen maar DOOR het geloof.

Het belangrijkste is dat de inwendige roeping, en het geloof, de wedergeboorte, de rechtvaardiging, de levendmaking, nooit van elkander gescheiden worden. Zij allen worden geleerd en ondervonden wanneer de Vader de verkoren zondaar trekt tot Zijn heilige Recht, tot de gemeenschap met God in Christus, Joh. 6:44.

[jvdg]

Eem waardevol stukje. Het activisme, ook op deze manier, moet bestreden worden. Waarom eerst zelf die overtuiging en verbrijzeling willen bewerkstelligen? Ook dat is genade, dat je aan je zonde ontdekt wordt. En stop maar met denken dat dit ontdekken stopt als je de verlossing kent. Juist nadat je persoonlijk mag weten: Hij is voor mijn zonde gestorven, dan gaan de zonden nog zwaarder wegen en zal je aan nog meer zonden ontdekt worden. Dat wil niet zeggen dat men dan alle dagen met een somber gezicht rondloopt, integendeel, want daardoor wordt het wonder en de dankbaarheid ook weer groter. Laten we stoppen om vanuit de mens te kijken (ach, wat ben ik toch slecht) maar laten we onze blik naar Boven richten (wat bent U een groot, liefdevol en genadige God, halleluja)

Ik geloof dat JO hier kenmerken van het zondaarsleven naar voren brengt die Zijn kinderen ervaren, waar ook het minder zondigen en het groter zondaar worden naar voren komt.
Als het geloof niet werkzaam zou zijn, zou het leven van Zijn kinderen, zo het mogelijk ware, sterven.
Daarom schrijft JO, denk ik, het hoofd omhoog, het hart naar boven.

Dan wordt het wonder van de Verlossing weer werkzaam.
Dan heeft de zondeontdekkende "genade" weer inhoud.
Dan rijst het hart naar Boven, om Hem te prijzen.
Dat doet Zijn kinderen dagelijks en naarstig naar Hem vragen en zoeken.

Die wegen: Soli Deo Gloria

Ik denk trouwens, maar dat terzijde, dat dan het eindeloze gegraaf in Gods wegen minder wordt.
Evenals het elkaar de maat nemen.

Misschien gaat onze spade dan wat minder diep, maar zal Zijn spade ons rommeltje recht leggen. Dan pas krijgen we levende dogmatiek!

[Erasmiaan]

1. Leerstellige uitspraken mogen nooit onderbouwd worden met behulp van gelijkenissen, beelden, allegoriën en typologiën, aldus Calvijn. Zij dienen te berusten op de duidelijke uitspraken der Schrift.
2. Volgens mij is er geen Schrift-bewijs wat voldoet aan bovengestelde, die een zo sterke scheiding van wet en evangelie bewijst, zoals DWW hier stelt. Ook de traditie der kerk (Augustinus, Calvijn, ea) hebben dit bij mijn weten niet geleerd.

De wet en het evangelie "bijten elkaar", die zijn zeker gescheiden.

Wat bedoel je nu precies, E.?

Waar de wet (nog) levend is, doet het Evangelie geen kracht. De zaligheid door de wet (de werken) is het tegenovergestelde van het uit genade zalig worden.

[Avi]

Eem waardevol stukje. Het activisme, ook op deze manier, moet bestreden worden. Waarom eerst zelf die overtuiging en verbrijzeling willen bewerkstelligen? Ook dat is genade, dat je aan je zonde ontdekt wordt. En stop maar met denken dat dit ontdekken stopt als je de verlossing kent. Juist nadat je persoonlijk mag weten: Hij is voor mijn zonde gestorven, dan gaan de zonden nog zwaarder wegen en zal je aan nog meer zonden ontdekt worden. Dat wil niet zeggen dat men dan alle dagen met een somber gezicht rondloopt, integendeel, want daardoor wordt het wonder en de dankbaarheid ook weer groter. Laten we stoppen om vanuit de mens te kijken (ach, wat ben ik toch slecht) maar laten we onze blik naar Boven richten (wat bent U een groot, liefdevol en genadige God, halleluja)

Ik geloof dat JO hier kenmerken van het zondaarsleven naar voren brengt die Zijn kinderen ervaren, waar ook het minder zondigen en het groter zondaar worden naar voren komt.
Als het geloof niet werkzaam zou zijn, zou het leven van Zijn kinderen, zo het mogelijk ware, sterven.
Daarom schrijft JO, denk ik, het hoofd omhoog, het hart naar boven.

Dan wordt het wonder van de Verlossing weer werkzaam.
Dan heeft de zondeontdekkende "genade" weer inhoud.
Dan rijst het hart naar Boven, om Hem te prijzen.
Dat doet Zijn kinderen dagelijks en naarstig naar Hem vragen en zoeken.

Die wegen: Soli Deo Gloria

Ik denk trouwens, maar dat terzijde, dat dan het eindeloze gegraaf in Gods wegen minder wordt.
Evenals het elkaar de maat nemen.

Misschien gaat onze spade dan wat minder diep, maar zal Zijn spade ons rommeltje recht leggen. Dan pas krijgen we levende dogmatiek!

Nou, ik sluit me bij jullie aan.

[Smytegelt]

Dat kan allemaal best zijn vriend, maar de blindgeborene, de Samaritaanse, de moordenaar aan het kruis naast Christus werden allen pas ingelijfd DOOR het geloof in Hem, nádat Christus Zich aan hen tot zaligheid, tot vrijmaking, tot verlosssing, had geopenbaard.

Geachte vriend, dat ontkent ook niemand. Maar u hoeft dat niet te bewaken en te beschermen door er muren van ongereformeerde opvattingen omheen op te trekken!
Och, niemand weet zich bevindelijk levend zonder die vrijspraak die er ligt in de Zaligmaker. Als de Schriften geopend worden en ogen geschonken worden voor het Lam dat de zonder der wereld wegneemt, dan wordt de ware rust geschonken en het vette van het huis gesmaakt en al het voorgaande als de dood herinnert.
Maar zo makkelijk als dat te schrijven is, en zo eenvoudig als de Schrift dat leert, het is eveneens waar dat het om moeilijk hanteerbare dode zondaars gaat die niet vanzelf hun vijandschap inleveren. Gods wegen zijn ook leerwegen om eigengerechtigheid te doen ontdekken waarbij mensen slechte leerlingen zijn. O, welk een vijanden zijn wij mensen en hoe streven wij tegen en bedroeven Gods Geest ook in deze zaken!
Ja, Gods Geest werkt wel onwederstandelijk en soeverein en op zijn tijd en wijze in het bearbeiden van zondaars in de weg om blindgeborenen te laten beseffen dát ze blind zijn en in het roepen samen met Barthimeüs: Gij zone Davids, ontferm u mijner! En dan durven we met onze oudvaders te zeggen dat het Gods Geest is die deze bijlslagen toebrengt om deze blinden het licht te geven, de kreupelen te doen wandelen en doven het gehoor te geven.
Gods Woord tekent de noodzaak van de Zaligmaker maar ook dat Hij is een beloner van die Hem zoeken! De wijze waarop gebeurt in dezelfde orde, maar in welke weg deze orde wordt toegepast, ja, dat wonder zult u en ik nooit kunnen begrijpen!
Waar de ene de blinde is, is de ander de kreupele en weer een andere doof. De blinde roept, de kreupele laat zich dragen.
Ja, de Heilige Geest weet volmaakt wat nodig en gepast is. De grootste vijand krijgt te hardste bijlslagen. Maar allemaal twaalf.

[DWW]

Dat kan allemaal best zijn vriend, maar de blindgeborene, de Samaritaanse, de moordenaar aan het kruis naast Christus werden allen pas ingelijfd DOOR het geloof in Hem, nádat Christus Zich aan hen tot zaligheid, tot vrijmaking, tot verlosssing, had geopenbaard.

Geachte vriend, dat ontkent ook niemand. Maar u hoeft dat niet te bewaken en te beschermen door er muren van ongereformeerde opvattingen omheen op te trekken!
Och, niemand weet zich bevindelijk levend zonder die vrijspraak die er ligt in de Zaligmaker. Als de Schriften geopend worden en ogen geschonken worden voor het Lam dat de zonder der wereld wegneemt, dan wordt de ware rust geschonken en het vette van het huis gesmaakt en al het voorgaande als de dood herinnert.
Maar zo makkelijk als dat te schrijven is, en zo eenvoudig als de Schrift dat leert, het is eveneens waar dat het om moeilijk hanteerbare dode zondaars gaat die niet vanzelf hun vijandschap inleveren. Gods wegen zijn ook leerwegen om eigengerechtigheid te doen ontdekken waarbij mensen slechte leerlingen zijn. O, welk een vijanden zijn wij mensen en hoe streven wij tegen en bedroeven Gods Geest ook in deze zaken!
Ja, Gods Geest werkt wel onwederstandelijk en soeverein en op zijn tijd en wijze in het bearbeiden van zondaars in de weg om blindgeborenen te laten beseffen dát ze blind zijn en in het roepen samen met Barthimeüs: Gij zone Davids, ontferm u mijner! En dan durven we met onze oudvaders te zeggen dat het Gods Geest is die deze bijlslagen toebrengt om deze blinden het licht te geven, de kreupelen te doen wandelen en doven het gehoor te geven.
Gods Woord tekent de noodzaak van de Zaligmaker maar ook dat Hij is een beloner van die Hem zoeken! De wijze waarop gebeurt in dezelfde orde, maar in welke weg deze orde wordt toegepast, ja, dat wonder zult u en ik nooit kunnen begrijpen!
Waar de ene de blinde is, is de ander de kreupele en weer een andere doof. De blinde roept, de kreupele laat zich dragen.
Ja, de Heilige Geest weet volmaakt wat nodig en gepast is. De grootste vijand krijgt te hardste bijlslagen. Maar allemaal twaalf.

Maar hoevelen zijn er helaas met 9, 10, ja zelfs met 11 bijlslagen voor eeuwig verloren gaan. Lees hier de toetsteen van Th. Van der groe maar eens op na. We zijn pas ingeënt in die ware Wijnstok, leert Boston, maar ook de Schrift, ná de twaalfde bijlslag. Maar we leven nu in een tijd dat men zielen alrede in de rust gaat preken, onder die 11 elfbijlslagen. Die twaalfde bijlslag ziet namelijk op het sterven aan de wet, waar Paulus over schrijft in Gal. 2:19-20. En over deze afsnijding wensen helaas weinigen meer te horen, terwijl het Woord ons niet anders leert. Hoe zou dat toch komen...?