Ik vraag me af, wat het nut is om een (her)schepping, een wedergeboorte of een bekering onder een enorm vergrootglas te leggen om uit te vinden wat er eerst, tweede, derde of tegelijk komt?WimA schreef:De Schrift is hierin - en ik bedoel dit serieus - ook niet erg duidelijk. De ene keer wordt er gesproken over een (her)schepping in de mens. Kenmerk van een schepping is dat er vanuit het niets alles is, compleet en af. Zoals Adam is geschapen. De andere keer spreekt de Schrift over een "geboorte". En wat "kent" een pasgeborene BEWUST?
In mijn optiek wordt enerzijds geredeneerd vanuit de (her)schepping, (alles direct compleet en af) en anderzijds wordt er geredeneerd vanuit het beeld van de geborene en de - gewone - weg die al het geschapene ons leert. Groei. Ontwikkeling.
Daarnaast zou ik willen opmerken dat net zomin het juist is om bepaalde belevenissen van Gods volk als een voorwaarde voor alle bekeringen te stellen (algemeen geldend te verklaren) is het juist om te stellen dat het niet beleven van bepaalde gebeurtenissen impliceert dat deze dus ook niet nodig zijn. Het zijn beide afgeleide conclusies die niet direct op Gods Woord terug te herleiden zijn.
Temeer omdat de Bijbel zelf vruchten als bewijs van bekering noemt, niet het uitgeplozen begin.