Standen in het genadeleven

Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Tiberius »

PvS schreef:Hiermee geef je aan dat de verloren zoon nog niet een levendgemaakte was toen hij de zwijnendraf begeerde, in tegenstelling wat Tiberius beweert.
En in tegenstelling wat de Schrift zelf zegt in Lukas 15. "Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden"
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Tiberius »

WimA schreef:Hiermee wordt dan ook gezegd dat een onwederboren mens "tot zichzelf kan inkeren". Maar de Schrift zegt dat dat niet mogelijk is.
Klopt.
Onze Dordtse vaderen verwerpen dat ook in de strijd tegen de remonstranten, zie verwerping der dwalingen HS 3/4 art 4:
Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de
zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan
hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een
verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.
Gebruikersavatar
Johann Gottfried Walther
Berichten: 4763
Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Johann Gottfried Walther »

Hier lees ik toch wel iets waar volgens mij Zonderling ook naar verwijst, van zondekennis en verlangen naar vergeving.

en ook wat Zonderling schreef:

"Er moet ook onderscheid gemaakt worden tussen wettische droefheid over de zonden en evangelische droefheid."
Een gebroken en verslagen hart zult Gij o God! niet verachten. Ps 51v19b

Als wij treuren om zonde en Christus' vergeving niet accepteren, dan treuren we naar de wet en niet naar het evangelie. Dat heet wanhoop en berouw. Verdriet volgens het evangelie bevat hoop op genade, zelfs in het diepste verdriet. Die hoop is zichtbaar door de wijze waarop men verdriet heeft. Dat verdriet is geen wanhoop , maar smeekt om Gods genade. Dit verdriet richt zich op God.
Dat is duidelijk zichtbaar in de gelijkenis van de verloren zoon. Op het dieptepunt van zijn leven wanhoopt hij niet, maar gaat hij op weg naar zijn vader om genade te vragen. Als er bij hem geen hoop was op genade, zou hij nooit naar zijn vader zijn gegaan. Verdriet volgens het evangelie is gemengd met vreugde, geloof en hoop.
De gelovige die rouwt, ziet zijn verdriet als een offer dat God behaagt. Hij is blij dat hij zijn verdriet aan God kan aanbieden: "De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart" (Ps 51v19)
Het hart dat betrouw kent, gelooft. Daarom kent het vreugde in verdriet.
Ds. Edmund Calamy (1600 - 1666) puriteins predikant
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Gebruikersavatar
StAndrews
Berichten: 164
Lid geworden op: 08 jun 2011, 14:30
Locatie: Mesech

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door StAndrews »

Tiberius schreef:
PvS schreef:Hiermee geef je aan dat de verloren zoon nog niet een levendgemaakte was toen hij de zwijnendraf begeerde, in tegenstelling wat Tiberius beweert.
En in tegenstelling wat de Schrift zelf zegt in Lukas 15. "Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden"
De vader heeft de zoon nog niet levend ervaren op het moment dat die jongen tot zichzelf kwam bij de zwijnen. Voor zijn vader leefde de zoon pas weer toen hij hem in zijn armen had. Hij was verloren, maar toen weer gevonden.
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Tiberius »

StAndrews schreef:
Tiberius schreef:
PvS schreef:Hiermee geef je aan dat de verloren zoon nog niet een levendgemaakte was toen hij de zwijnendraf begeerde, in tegenstelling wat Tiberius beweert.
En in tegenstelling wat de Schrift zelf zegt in Lukas 15. "Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden"
De vader heeft de zoon nog niet levend ervaren op het moment dat die jongen tot zichzelf kwam bij de zwijnen. Voor zijn vader leefde de zoon pas weer toen hij hem in zijn armen had. Hij was verloren, maar toen weer gevonden.
Maar hij wás al wel levend.
Gebruikersavatar
Johann Gottfried Walther
Berichten: 4763
Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Johann Gottfried Walther »

Tiberius schreef:
StAndrews schreef:
Tiberius schreef:
PvS schreef:Hiermee geef je aan dat de verloren zoon nog niet een levendgemaakte was toen hij de zwijnendraf begeerde, in tegenstelling wat Tiberius beweert.
En in tegenstelling wat de Schrift zelf zegt in Lukas 15. "Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden"
De vader heeft de zoon nog niet levend ervaren op het moment dat die jongen tot zichzelf kwam bij de zwijnen. Voor zijn vader leefde de zoon pas weer toen hij hem in zijn armen had. Hij was verloren, maar toen weer gevonden.
Maar hij wás al wel levend.
Er staat weder levend, dus voor zijn dood zijn was hij ook levend, hoe verklaar je dat?
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Gebruikersavatar
StAndrews
Berichten: 164
Lid geworden op: 08 jun 2011, 14:30
Locatie: Mesech

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door StAndrews »

Tiberius schreef:
StAndrews schreef:
Tiberius schreef:
PvS schreef:Hiermee geef je aan dat de verloren zoon nog niet een levendgemaakte was toen hij de zwijnendraf begeerde, in tegenstelling wat Tiberius beweert.
En in tegenstelling wat de Schrift zelf zegt in Lukas 15. "Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden"
De vader heeft de zoon nog niet levend ervaren op het moment dat die jongen tot zichzelf kwam bij de zwijnen. Voor zijn vader leefde de zoon pas weer toen hij hem in zijn armen had. Hij was verloren, maar toen weer gevonden.
Maar hij wás al wel levend.
Dat kun je niet enkel uit die gelijkenis afleiden.
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Tiberius »

Johann Gottfried Walther schreef:Er staat weder levend, dus voor zijn dood zijn was hij ook levend, hoe verklaar je dat?
De mens vóór de val.
Gebruikersavatar
Luther
Berichten: 15857
Lid geworden op: 25 jun 2008, 20:16
Contacteer:

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Luther »

Tiberius schreef:
Luther schreef:
huisman schreef:
Tiberius schreef:Het ware leven gaat altijd op Christus aan, zoals een vis niet buiten het water kan.

..........

Van jou geloof ik niet zo, dat je de bevindelijke ellendekennis buiten het leven plaatst
Met beide quotes ben ik het eens maar er is een gevaar om de ellendekennis te verzelfstandigen , wanneer weet je dat de ellendekennis waar is? Toch alleen maar achteraf omdat dat dan de weg is waarlangs de zondaar bij Christus is gebracht.
Als de ellendekennis een mens niet bij Christus brengt, hoe bevindelijk en diep die kennis ook mag zijn, is het tekort voor de zaligheid. Ik vind dan jouw bijvoeglijk naamwoord voor ellendekennis niet zo passend. Bevindelijk kan namelijk ook alleen menselijk zijn, gevoeligheden en emotie worden ook nog al eens aangezien voor bevinding. Het moet een door de Heilige Geest gewerkte ellendekennis zijn. Die Geest die als Vriend van de Bruidegom altijd tot Hem zal leiden.
Prachtige samenvatting. Van harte eens. Ik snap alleen niet dat @Tiberius het ook eens met deze post, want er is immers van geen geloof sprake, dan - inderdaad zoals zondag 7 zegt - dat we dan belijden: dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken zijn, uit louter genade, alleen om de verdienste van Christus.
Dat is toch niet zo moeilijk?
De Catechismus plaatst de ellendekennis bij een levendgemaakte zondaar (zoals ik in een eerdere posting als aangaf).
Huisman geeft aan, dat er een gevaar is dat de ellendekennis verzelfstandigd wordt; dat mensen bij wijze van spreken 30 jaar in hun ellendekennis kunnen blijven hangen. Daar heeft hij gelijk in: dat klopt niet.

Verder ageert hij tegen het gebruik van de term "bevindelijke" ellendekennis. Dat ben ik wel met hem eens. Als het geen ellendekennis is die tot Christus leidt, is het geen ellendekennis, maar een vaag religieus gevoel van "ik mis wat".
Eens, ook wat je zegt over de plaats van ellendekennis in de HC is; maar in zondag 2-6 spreekt wel dezelfde zondaar als ik zondag 1, die spreekt vanuit werkelijke houvast. Ik ben een beetje beducht voor het zalig spreken van mensen die levend gemaakt zijn, of kenmerken vertonen van het nieuwe leven. Dat kan zaligmakend zijn, maar dat weet je pas als er enige kennis van Christus is. In de scriptie van Sam Zwemer les ik echter een uitleg over zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade, die echt niet Bijbels is. Een zuigeling zou daarin iemand zijn die door het Woord een blik mocht hebben op het feit dat er een weg ter ontkoming is. Verder voegt hij eraan toe dat dit pasbeginnende gelovigen zijn die Christus nog niet kennen. Helaas, maar dit vind ik dus echt een dwaling!
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
ejvl
Berichten: 5726
Lid geworden op: 06 jun 2011, 11:15

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door ejvl »

Er is geen mens die zal kunnen zeggen dat hij gelovig en behouden is maar Christus nog mist, dat is echt onmogelijk.
Ik verwacht dat Tiberius het hier ook mee eens is?
PvS
Inactief
Berichten: 1298
Lid geworden op: 16 okt 2008, 21:08

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door PvS »

Tiberius schreef:
PvS schreef:Hiermee geef je aan dat de verloren zoon nog niet een levendgemaakte was toen hij de zwijnendraf begeerde, in tegenstelling wat Tiberius beweert.
En in tegenstelling wat de Schrift zelf zegt in Lukas 15. "Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden"
...En opstaande ging hij naar zijn vader. En eals hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende viel hem om zijn hals en kuste hem.

Kanttekening e :
Hand. 2:39.: Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal (van deze belofte was de verloren zoon hier nog geen deelgenoot).
Ef. 2:12, 17.: Dat gij in dien tijd waart zonder Christus, vervreemd van het burgerschap Israëls, en vreemdelingen van de verbonden der belofte, geen hoop hebbende, en zonder God in de wereld.

Hier nogmaals: Efeze 2: 4 en 5; "Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, door Zijn grote liefde waarmede Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus,..."
Eén ding weet ik, dat ik blind ben en niet zie...
Jongere
Berichten: 7754
Lid geworden op: 14 apr 2004, 15:45

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Jongere »

StAndrews schreef:
Tiberius schreef:
StAndrews schreef:
Tiberius schreef:En in tegenstelling wat de Schrift zelf zegt in Lukas 15. "Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden"
De vader heeft de zoon nog niet levend ervaren op het moment dat die jongen tot zichzelf kwam bij de zwijnen. Voor zijn vader leefde de zoon pas weer toen hij hem in zijn armen had. Hij was verloren, maar toen weer gevonden.
Maar hij wás al wel levend.
Dat kun je niet enkel uit die gelijkenis afleiden.
Sterker nog, we overvragen deze gelijkenis compleet als we daarin zoeken naar 'argumenten' rond de levendmaking.
PvS
Inactief
Berichten: 1298
Lid geworden op: 16 okt 2008, 21:08

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door PvS »

.
Laatst gewijzigd door PvS op 21 okt 2013, 11:20, 1 keer totaal gewijzigd.
Eén ding weet ik, dat ik blind ben en niet zie...
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Tiberius »

Verknoei het nou niet, jongens.
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Standen in het genadeleven

Bericht door Tiberius »

Jongere schreef:
StAndrews schreef:
Tiberius schreef:
StAndrews schreef:De vader heeft de zoon nog niet levend ervaren op het moment dat die jongen tot zichzelf kwam bij de zwijnen. Voor zijn vader leefde de zoon pas weer toen hij hem in zijn armen had. Hij was verloren, maar toen weer gevonden.
Maar hij wás al wel levend.
Dat kun je niet enkel uit die gelijkenis afleiden.
Sterker nog, we overvragen deze gelijkenis compleet als we daarin zoeken naar 'argumenten' rond de levendmaking.
M.i. is het eerder andersom: de gelijkenis illustreert op duidelijke wijze de Schriftgegevens.
Zoals ook de belijdenisgeschriften dat doen.
Plaats reactie