Behoudend, maar niet behouden

[Unionist]

Meestal is opmaken juist het accenturen van bepaalde kenmerken die je al hebt. Bijvoorbeeld je ogen nóg sprekender uit laten komen.

Dit i.t.t. tot het camoufleren van pukkeltjes of littekens, wat natuurlijk niet mag, want ontevredenheid met je uiterlijk.

[helma]

ach...we kunnen de discussie beter stoppen.
Iedereen kiest voor bepaalde principes die hij/zij zelf belangrijk vindt.
Vaak zijn we tegen op dingen die voor ons zelf nog niet zo'n grote verleiding zijn.
Dat herken ik in elk geval bij mezelf.
Er zijn zoveel dingen die we allang 'tolereren' omdat het nu eenmaal zo gegroeid is. En andere dingen proberen we krampachtig vast te houden om wat voor reden dan ook.
Zo heeft ieder zijn eigen wetten en leefregels.
Laten we elkaar vrijlaten in die dingen die de Bijbel niet verbiedt.
En als het voor ons echt een struikelblok is laten we betreffende persoon dan liefdevol benaderen in plaats van hoofdschuddend en nafluisterend,zichtbaar voor iedereen, onze afkeer/afkeuring te laten blijken.
Want ik denk dat je dan zelf erger zondigt dan de persoon over wie je het hoofd schudt.

En laat in elk geval je eigen plaats aan de Avondmaalstafel niet leeg om de zonden die jij ziet in het leven van een ander. Alhoewel...zolang je nog meer en grotere zonden ziet bij een ander......

[Mara]

Als je iets doet of juist laat, alleen vanwege de ander, heeft het weinig waarde denk ik. Als het dus alleen om de buitenkant gaat, zonder de beleving en overtuiging ervan.
Zoals het eerder door mij genoemde voorbeeld van hangende oorbellen. Deze vrouw voelde van binnen dat ze dit niet meer kon doen.
Wat dan een kerk vol hoofdschuddende mensen niet konden bewerkstelligen, bij wijze van spreken, had ze slechts één woord van de Heere nodig.

[Unionist]

Of de man die vanbinnen voelde dat hij op zaterdag niet meer werken kon, omdat hij zo de sabbat ontheiligde.

[Mara]

Of de man die vanbinnen voelde dat hij op zaterdag niet meer werken kon, omdat hij zo de sabbat ontheiligde.

Laten we dan maar de marathonloper van afgelopen zondag als voorbeeld nemen.
Wat gisteren in Boston is gebeurd, had zomaar ook in Rotterdam kunnen gebeuren.

[helma]

Als je iets doet of juist laat, alleen vanwege de ander, heeft het weinig waarde denk ik. Als het dus alleen om de buitenkant gaat, zonder de beleving en overtuiging ervan.
Zoals het eerder door mij genoemde voorbeeld van hangende oorbellen. Deze vrouw voelde van binnen dat ze dit niet meer kon doen.
Wat dan een kerk vol hoofdschuddende mensen niet konden bewerkstelligen, bij wijze van spreken, had ze slechts één woord van de Heere nodig.

Ik weet het niet....de ander kan toch vanuit liefde (om niet meer te willen ergeren) iets laten waar hij/zij zelf geen bezwaar inziet? Waarom zou dat weinig waarde hebben?
zoals Paulus zegt: Daarom, indien de spijs mijn broeder ergert, zo zal ik in eeuwigheid geen vlees eten, opdat ik mijn broeder niet ergere.

[Mara]

Als je iets doet of juist laat, alleen vanwege de ander, heeft het weinig waarde denk ik. Als het dus alleen om de buitenkant gaat, zonder de beleving en overtuiging ervan.
Zoals het eerder door mij genoemde voorbeeld van hangende oorbellen. Deze vrouw voelde van binnen dat ze dit niet meer kon doen.
Wat dan een kerk vol hoofdschuddende mensen niet konden bewerkstelligen, bij wijze van spreken, had ze slechts één woord van de Heere nodig.

Ik weet het niet....de ander kan toch vanuit liefde (om niet meer te willen ergeren) iets laten waar hij/zij zelf geen bezwaar inziet? Waarom zou dat weinig waarde hebben?
zoals Paulus zegt: Daarom, indien de spijs mijn broeder ergert, zo zal ik in eeuwigheid geen vlees eten, opdat ik mijn broeder niet ergere.

Je kunt je nagellak eraf halen, als je naar je ouders gaat, of je kunt je nagellak eraf laten, omdat je zelf vindt dat het tegen Gods geboden ingaat.
Beiden goed. Maar welke is bestendiger?

[Julian Brasser]

In relatie tot dit onderwerp heb ik een denkbeeldig gesprek tussen een (oud)ger.gem.(in ned)'er en een Baptist hierover verzonnen.
Dit alles om enigzins te nuanceren.
Hier komt 'ie:

Waarom zou ik, in plaats van naar de (oud)ger.gem.(in ned), naar kerken als de Vrije Baptisten Gemeenten moeten gaan?
In de (oud)ger.gem.(in ned) leren ze een absoluut geloof – je hebt zaligmakend geloof of je hebt het niet; terwijl kerken als de Vrije Baptisten Gemeenten een relatief geloof leren: als je ervoor kiest om Jezus Christus te volgen, dan heb je het zaligmakend geloof, en streef je naar vermeerdering van dat geloof, want je wilt Hem tenslotte volgen!
Paulus benadert het geloof zo ook: in Filippenzen 3 staat: Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.

Totaal niet mee eens, je praat nu over het geloof alsof je het zelf kan pakken!
Paulus zegt in dezelfde zin: “waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben”, en daarna zegt hij: “Broeders, ik acht niet, dat ik het zelf gegrepen heb”; en zo kan ik nog wel even doorgaan; in Johannes 6 staat: “Niemand kan tot mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken, ten uitersten dage”.
Trouwens, er staat duidelijk in Filippenzen 3 dat Paulus er niet zelf voor heeft gekozen om Hem te volgen, maar is geroepen uit de duisternis tot Zijn wonderbaar Licht: “Maar één ding doe ik, vergetende, hetgeen achter is, en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus”.
Die trekking, roeping en vastgrijping waar je het over hebt, geschieden door twee dingen: allereerst door Jezus Christus en Dien gekruisigd; als Jezus Christus Jeruzalem bijna binnenkomt zegt Hij – zo staat er in Johannes 12: En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken. (En dit zeide Hij, betekenende, hoedanigen dood Hij sterven zou).
Ten tweede geschiedt dat doordat tijdens de prediking de Heilige Geest rondgeblazen wordt, die de ongelovigen overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel; namelijk hij overtuigt de ongelovigen ervan wat voor een nameloze leegte en doelmisserij het is dat je niet in Hem gelooft; hij overtuigt de ongelovigen ervan wat het betekent dat Hij is opgevaren en nu vanuit de hemel kijkt naar de reactie die jij nu, op dit moment, geeft op Zijn gewilligheid; hij overtuigt de ongelovigen ervan wat het betekent dat je zonder Jezus Christus te maken krijgt met de Rechter.

Overtuiging van zonde houdt nog altijd in dat je ziet hoe groot je zonden en ellenden zijn. Lees Psalm 51 maar eens.
David roept in Psalm 51 als het ware op: “Voor den opperzangmeester – doe met mij mee! Boet met mij mee over je zonden!"

Naar mijn mening is dat toch echt wel de overtuiging van zonde hoor!
In Johannes 16 staat, na de aankondiging van de Trooster die zal overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel: “Van zonde, omdat zij in mij niet geloven”; Die overtuiging zal dus allereerst geschieden tot degenen die niet in Hem geloven, en ten tweede zal Hij hen overtuigen van wat een nameloze doelmisserij en leegte het is dat je niet in Hem gelooft.
Dat tweede punt zie je alleen als je, naast dat je die Bijbeltekst technisch leest, ook de gevoelswaarde van die tekst meeneemt.
Dat God wil dat je Bijbelteksten niet alleen maar technisch leest, maar ook de actie en gevoelswaarde leest, bewijst het grote gedeelte dat besteed moet worden aan alternatieve handschriften op iedere bladzijde in de griekse Bijbel.
Technisch gezien staat er bij ieder alternatief handschrift wat anders, maar de actie en gevoelswaarde waartoe de alternatieve handschriften oproepen, zijn hetzelfde!

Ik houd het liever bij vraag 2 van de Heidelbergse Catechismus: Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in dezen troost zaliglijk leven en sterven moogt? - Drie stukken. Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn. Ten andere: hoe ik van al mijn zonden en ellende verlost worde. En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.
Dat is nu precies wat je elke zondag beleeft als je naar een kerk gaat die tot dat gevoelen oproept met tot dat gevoel activerende muziek, tot dat gevoel activerende woorden en tot dat gevoel activerende video's.
Mensen die muziek niet veel zegt, worden tot dat gevoel opgeroepen door woorden en video's.
Mensen die gauw in slaap vallen bij de prediking, worden tot dat gevoel opgeroepen door muziek en video's.
Mensen die beelden te indringend vinden, worden tot dat gevoel opgeroepen door muziek en woorden.

[Marieke]

Ik haal even een oude posting van mezelf naar boven met een voorbeeld wat ik ooit hoorde. Niet omdat ik mezelf zo graag wil laten horen, maar omdat ik het nog steeds wel treffend vind ook in dit verband.

Er was eens een rijk man enkele eeuwen geleden, die een koetsier nodig had. Hij had 3 sollicitanten. De eerste kwam op gesprek, de rijke man vroeg hem: hoe dicht durf jij met mij bij die gevaarlijke afgrond hier vlak bij mijn kasteel te rijden? De sollicitant zei: "nou, ik durf wel 2 meter van de afgrond te rijden hoor met paard en wagen". De 2e sollicitant kwam en hem werd dezelfde vraag gesteld. De sollicitant antwoordde: "ik durf zeker wel een meter van de afgrond te rijden". De 3e sollicitant volgde en ook hem werd gevraagd hoe dicht hij bij de afgrond durfde te rijden. Hij zei: "ik zou er zo ver mogelijk bij vandaan blijven". Hij werd aangenomen!
Ik hoop dat het duidelijk is! Laten we niet altijd grenzen opzoeken, maar probeer er zover mogelijk bij vandaan te blijven

[-DIA-]

Ik haal even een oude posting van mezelf naar boven met een voorbeeld wat ik ooit hoorde. Niet omdat ik mezelf zo graag wil laten horen, maar omdat ik het nog steeds wel treffend vind ook in dit verband.

Er was eens een rijk man enkele eeuwen geleden, die een koetsier nodig had. Hij had 3 sollicitanten. De eerste kwam op gesprek, de rijke man vroeg hem: hoe dicht durf jij met mij bij die gevaarlijke afgrond hier vlak bij mijn kasteel te rijden? De sollicitant zei: "nou, ik durf wel 2 meter van de afgrond te rijden hoor met paard en wagen". De 2e sollicitant kwam en hem werd dezelfde vraag gesteld. De sollicitant antwoordde: "ik durf zeker wel een meter van de afgrond te rijden". De 3e sollicitant volgde en ook hem werd gevraagd hoe dicht hij bij de afgrond durfde te rijden. Hij zei: "ik zou er zo ver mogelijk bij vandaan blijven". Hij werd aangenomen!
Ik hoop dat het duidelijk is! Laten we niet altijd grenzen opzoeken, maar probeer er zover mogelijk bij vandaan te blijven

Dat wordt ook nogal eens aangehaald in preken, en als ik me niet vergis deed de oude
generatie dat meer. Maar ik kan me vergissen vanzelf.

Dominee Koster zei wel eens: Moeders, vaders, houd u uw kinderen zo ver mogelijk van
de wereld verwijderd? Of... Zoeken we net de randjes op, wat er nog net bij door kan.
(ik zeg het nu even met eigen woorden, maar iedereen snapt dat wel)

[parsifal]

Ik haal even een oude posting van mezelf naar boven met een voorbeeld wat ik ooit hoorde. Niet omdat ik mezelf zo graag wil laten horen, maar omdat ik het nog steeds wel treffend vind ook in dit verband.

Er was eens een rijk man enkele eeuwen geleden, die een koetsier nodig had. Hij had 3 sollicitanten. De eerste kwam op gesprek, de rijke man vroeg hem: hoe dicht durf jij met mij bij die gevaarlijke afgrond hier vlak bij mijn kasteel te rijden? De sollicitant zei: "nou, ik durf wel 2 meter van de afgrond te rijden hoor met paard en wagen". De 2e sollicitant kwam en hem werd dezelfde vraag gesteld. De sollicitant antwoordde: "ik durf zeker wel een meter van de afgrond te rijden". De 3e sollicitant volgde en ook hem werd gevraagd hoe dicht hij bij de afgrond durfde te rijden. Hij zei: "ik zou er zo ver mogelijk bij vandaan blijven". Hij werd aangenomen!
Ik hoop dat het duidelijk is! Laten we niet altijd grenzen opzoeken, maar probeer er zover mogelijk bij vandaan te blijven

Dit voorbeeld kun je op jezelf toepassen, maar ga het niet aan anderen opleggen. Verder is het de vraag waar je het op toe wilt passen. Als iedereen deze redenering zou gebruiken dan is de verkondiging van het Evangelie moeilijker. Dan wordt het lastig om de Joden een Jood en de Grieken een Griek te zijn.

[Marieke]

Ik haal even een oude posting van mezelf naar boven met een voorbeeld wat ik ooit hoorde. Niet omdat ik mezelf zo graag wil laten horen, maar omdat ik het nog steeds wel treffend vind ook in dit verband.

Er was eens een rijk man enkele eeuwen geleden, die een koetsier nodig had. Hij had 3 sollicitanten. De eerste kwam op gesprek, de rijke man vroeg hem: hoe dicht durf jij met mij bij die gevaarlijke afgrond hier vlak bij mijn kasteel te rijden? De sollicitant zei: "nou, ik durf wel 2 meter van de afgrond te rijden hoor met paard en wagen". De 2e sollicitant kwam en hem werd dezelfde vraag gesteld. De sollicitant antwoordde: "ik durf zeker wel een meter van de afgrond te rijden". De 3e sollicitant volgde en ook hem werd gevraagd hoe dicht hij bij de afgrond durfde te rijden. Hij zei: "ik zou er zo ver mogelijk bij vandaan blijven". Hij werd aangenomen!
Ik hoop dat het duidelijk is! Laten we niet altijd grenzen opzoeken, maar probeer er zover mogelijk bij vandaan te blijven

Dit voorbeeld kun je op jezelf toepassen, maar ga het niet aan anderen opleggen. Verder is het de vraag waar je het op toe wilt passen. Als iedereen deze redenering zou gebruiken dan is de verkondiging van het Evangelie moeilijker. Dan wordt het lastig om de Joden een Jood en de Grieken een Griek te zijn.

Nee, dit voorbeeld geldt voor iedereen. Dus ik leg het ook jou op. Want ik weet zeker dat jij dit voorbeeld in je dagelijks leven ook gebruikt. Alleen leg jij je grens anders dan ik bijvoorbeeld. Met de verkondiging van het Evangelie heeft dit voorbeeld m.i. niet zoveel te maken.

[refo]

Ik haal even een oude posting van mezelf naar boven met een voorbeeld wat ik ooit hoorde. Niet omdat ik mezelf zo graag wil laten horen, maar omdat ik het nog steeds wel treffend vind ook in dit verband.

Er was eens een rijk man enkele eeuwen geleden, die een koetsier nodig had. Hij had 3 sollicitanten. De eerste kwam op gesprek, de rijke man vroeg hem: hoe dicht durf jij met mij bij die gevaarlijke afgrond hier vlak bij mijn kasteel te rijden? De sollicitant zei: "nou, ik durf wel 2 meter van de afgrond te rijden hoor met paard en wagen". De 2e sollicitant kwam en hem werd dezelfde vraag gesteld. De sollicitant antwoordde: "ik durf zeker wel een meter van de afgrond te rijden". De 3e sollicitant volgde en ook hem werd gevraagd hoe dicht hij bij de afgrond durfde te rijden. Hij zei: "ik zou er zo ver mogelijk bij vandaan blijven". Hij werd aangenomen!
Ik hoop dat het duidelijk is! Laten we niet altijd grenzen opzoeken, maar probeer er zover mogelijk bij vandaan te blijven

Leuk verhaal. Maar degene die het verhaal verzonnen heeft bedacht zowel de vraag als 't juiste antwoord. Het is derhalve gekunsteld.

[parsifal]

Nee, dit voorbeeld geldt voor iedereen. Dus ik leg het ook jou op. Want ik weet zeker dat jij dit voorbeeld in je dagelijks leven ook gebruikt. Alleen leg jij je grens anders dan ik bijvoorbeeld. Met de verkondiging van het Evangelie heeft dit voorbeeld m.i. niet zoveel te maken.

Laat ik iets anders aanvoeren dan. Paulus begint in Romeinen over zonde en genade. Zijn betoog leidt na vijf hoofdstukken tot de vraag: Zullen we dan maar zondigen zodat de genade nog groter wordt?
Natuurlijk is het antwoord nee. Echter die vraag is wel natuurlijk. Ook in de reformatie was de kritiek van Rome op Luther dat zijn leer zou leiden tot zorgeloze mensen die maar raak kunnen zondigen. (En ja dat gevaar is groter daar).
De farizeen waren goed in van het randje wegblijven. Zij gingen echter zwaar de fout in.

Zo ook in deze discussie. Als iemand er moeite mee heeft dat een vrouw in een broek loopt of dat een vrouw nagellak of lippenstift draagt, dan mag diegene dat zeggen (en moet diegene het vooral zelf niet dragen). Maar het gaat wel een stuk verder om die ander niet meer als Christen te zien. Als ik naar vrouwen in de kerk kijk waar ik zit, dan zijn er daar een hoop die niet eens zouden begrijpen dat er mensen zijn die moeite met deze dingen kunnen hebben en het inderdaad zien als iets als haren kammen of extra aandacht aan de kleding besteden. Gezien eerdere reacties hier, denk ik dat het bijvoorbeeld voor Jolanda hier hetzelfde is. En ja dan wordt er eerst gezegd dat het fout is zonder argumenten. Vervolgens komt de opmerking "waarom risicos nemen?" of "kun je zo sterven?" of iets in de trend van "het sterfelijk lichaam te belangrijk vinden. (die laatste komt in de buurt van een argument, maar is niet erg overtuigend). Als je het punt gemaakt hebt over iets wat heel ver afgeleid is, dan is het beter om het verder aan God over te laten en niet anderen gaan opleggen dat ze ver wegblijven van iets wat jij als een ravijn ziet.

[JolandaOudshoorn]

Als je iets doet of juist laat, alleen vanwege de ander, heeft het weinig waarde denk ik. Als het dus alleen om de buitenkant gaat, zonder de beleving en overtuiging ervan.
Zoals het eerder door mij genoemde voorbeeld van hangende oorbellen. Deze vrouw voelde van binnen dat ze dit niet meer kon doen.
Wat dan een kerk vol hoofdschuddende mensen niet konden bewerkstelligen, bij wijze van spreken, had ze slechts één woord van de Heere nodig.

Ik weet het niet....de ander kan toch vanuit liefde (om niet meer te willen ergeren) iets laten waar hij/zij zelf geen bezwaar inziet? Waarom zou dat weinig waarde hebben?
zoals Paulus zegt: Daarom, indien de spijs mijn broeder ergert, zo zal ik in eeuwigheid geen vlees eten, opdat ik mijn broeder niet ergere.

Je kunt je nagellak eraf halen, als je naar je ouders gaat, of je kunt je nagellak eraf laten, omdat je zelf vindt dat het tegen Gods geboden ingaat.
Beiden goed. Maar welke is bestendiger?

Als jij ZELF vind dat nagellak tegen Gods geboden ingaat, dan draag je het niet. Hoef je het er ook niet af te halen als je naar je ouders gaat. Als je ZELF niet vind dat nagellak tegen Gods geboden ingaat en je ouders vinden het ook geen probleem, dan kan je het er lekker op laten zitten (of de kleur moet niet matchen met je outfit) Als je ZELF niet vind dat nagellak tegen Gods geboden ingaat, maar je ouders zien het wel als zonden, dan haal je het eraf als je naar je ouders toegaat om de reden die Helma aandraagt.

Aangezien er dus drie opties zijn, hebben zowel Mara als Helma allebei een beetje gelijk