Wandelaar op het oude kerkenpad

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Snuf
Berichten: 144
Lid geworden op: 01 dec 2010, 08:08
Locatie: Goudswaard
Contacteer:

Wandelaar op het oude kerkenpad

Bericht door Snuf »

Ik kwam net dit artikel tegen in een oude RD:
Afbeelding
Kerkelijk Leven 22 oktober 1999
Ds. E. Venema en zijn gesprekken met de oude vriend Jonathan
Wandelaar op het oude kerkenpad

Door J. van 't Hul
BARNEVELD – Langs het oude kerkenpad staat een boom die meer en meer zijn blad laat vallen. Aan de voet van deze boom was het wel eens huisbezoek. Ds. E. Venema was daar nogal eens te vinden, om te peinzen over het verleden. Hij werd er niet altijd opgewekter van: „Dan voel ik mij verlaten en vergeten.” Soms ook hief hij onder de boom het hoofd op: „We gaan zoetjesaan op huis aan.”
Het zijn voornamelijk gesprekken tussen ds. Venema (sinds begin dit jaar emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten) en Jonathan, zijn oude vriend, die opgetekend staan in het dezer dagen verschenen boekje ”Op het aloude kerkenpad”. Aan deze voor iedereen onbekende Jonathan vertelt de emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten meer dan aan een ander.

„We zaten naast elkaar op het aloude kerkenpad. Jonathan en ik. We kennen elkaar al jaren, geheimen hebben we niet voor elkaar. En zo bij tijden en ogenblikken vertellen we wat de Heere deed ondervinden en wat Hij gedaan heeft aan de geest. Ik weet het ook wel, er is niet altijd wat te vertellen. Het ligt ook niet voor het opscheppen. En wat vroeger geweest is, daar doe je niet veel mee als de dood aan het venster klopt. Maar als het weer eens levendig wordt, ach, dan wordt het oude ook weer nieuw.”

Boek
Eetze Venema werd geboren op 15 juni 1922. Toen hij 22 jaar was, meldde hij zich, met nog veertig anderen, bij het curatorium van de Theologische Universiteit van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Vier werden er toegelaten. Drie van hen zijn reeds niet meer in leven. Na de studie nam Venema in 1952 het beroep aan van de gemeente Maassluis. Met het grootste deel van zijn tweede gemeente, Zwijndrecht, ging hij in 1970 over naar het verband van de Gereformeerde Gemeenten. („Maar we hebben in Zwijndrecht nog altijd vrienden wonen.”) Vervolgens diende ds. Venema de gemeenten Drachten (1973), Middelburg-Centrum (1981), Elspeet (1986) en Scherpenisse (1997).

Van zijn hand verscheen een aantal boeken. Het laatste verscheen eerder deze maand: ”Op het aloude kerkenpad”. Het bevat persoonlijke herinneringen van de predikant die hij grotendeels schreef voor de Elspeetse kerkbode. Het waren dus gesprekken met Jonathan. Waar gingen de gesprekken over? Over Gods bewarende hand. Over koninklijke zorg voor bedelaars. Over kerkelijk recht en Gods recht. Over een lofzang in de nacht. Jonathan zat meestal stil te luisteren. Soms blonk er onder de boom een traan in het oog. Soms ook werd onder de boom een lied aangeheven: „Houd in uw weg het oog op God gericht.”

Emeritaat
In februari 1999 verleende de classis Tholen ds. Venema eervol emeritaat. Door netvliesdegeneratie waren er klachten over het gezichtsvermogen. Sinds kort woont het echtpaar Venema in Barneveld. „In Scherpenisse hadden we een lieve gemeente, een zorgende kerkenraad. We werden op handen gedragen en mochten daar best blijven wonen, zolang we maar wilden, maar dat kan natuurlijk niet. Zo'n pastorie staat daar niet voor twee oude mensen.”

Het gezichtsvermogen van de predikant is inmiddels geheel verdwenen. „Ik ben een gehandicapt mens geworden. Mijn vrouw verzorgt mij, zij leidt mij, zij is mijn hulp in alle dingen. Mijn vrouw is voor mij het licht in de ogen. Toch zie ik mijn blindheid als een geschenk van Boven. Ik mag eerlijk zeggen er nog niet één keer opstandig onder geweest te zijn. Ik ben niet moedeloos, niet troosteloos. Dit is gewoon de beste tijd van m'n leven. Wat ik doe, is proberen het hoofd omhoog te houden en het hart naar boven, want hier beneden is toch niets te vinden. Hier te zitten, de gehele dag, is een wonderlijk leven. Gewoon uit de hand des Heeren te leven. Over Hem is niet te klagen. De Heere is altijd goed voor mij geweest, heeft altijd meer gegeven dan ik ooit nodig had, maar nu verlang ik er toch wel naar om naar huis te gaan.”

Onderscheiding
Uit de handen van de burgemeester van Nunspeet ontving ds. Venema op 29 juni 1997 een koninklijke onderscheiding. De burgervader noemde daarbij de lange staat van ambtelijke dienst (toen bijna 45 jaar), het vele werk voor het onderwijs, de bestuurlijke arbeid voor de Gereformeerde Bijbelstichting (GBS) en de vele door de predikant geschreven boeken.

Goede herinneringen bewaart ds. Venema aan het voorzitterschap van de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap. „In de Elspeetse periode ontving ik ongeveer veertig beroepen, maar bij ieder beroep was er een overdenking over de school. Uiteindelijk heb ik in 1997 toch tegen de Fruytier moeten zeggen: „Ik ga nu heen.” Maar het speet me wel.”

Graag zou de predikant nog één keer preken. „Ik weet wel dat het niet meer gaat, maar toch, zo'n laatste keer nog. Wat de tekst zou zijn? „Hij is Alles en in allen.” Preken is me altijd een lieve lust geweest. Nu kan ik geen meditatie meer schrijven. Ik ben uitgerangeerd, een mens die niets meer doet. Soms zit ik hier, in m'n stoel, nog te preken. Om Hem groot te maken. Maar 't is alleen m'n vrouw die me dan hoort.”

Het is stil geworden rond ds. Venema. „En toch leeft de Vorst altoos. Hij leeft eindeloos. De Heere heeft in ons leven veel afgenomen. Soms dachten we: We houden niets meer over wat nog weggenomen kan worden. Er is niets meer in te leveren, gewoon, omdat er niets meer is.”

Zwerftocht
Uit het laatste boekje van ds. Venema: „Op het aloude kerkenpad heb ik vele jaren rondgezworven. Ik kan beter zeggen: ik heb niet anders gedaan dan als een bedelaar aan de kost komen. Mijn klederen zijn op die zwerftocht gescheurd en de gaven en de giften die ik gekregen heb, daarvan heb ik niets overgehouden. En als de Koning niet getrouwer was geweest dan ikzelf, ach, dan was ik allang omgekomen.

Eén vriend is me nooit ontrouw geworden; dat is mijn lieve vriend Jonathan. Met hem kan ik o zo gemakkelijk spreken. Ge kunt hem namelijk ook herkennen aan zijn bedelaarskleed en zijn bedelaarsgebed. Mocht ge hem ooit ontmoeten, vraag hem dan niet naar zijn rijkdom. We zijn in armoede aan elkaar verbonden. En in de nood praten we wel eens met elkaar. Ik moest u de hartelijke groeten van hem doen. Gode bevolen, vanaf het oude kerkenpad.”

Mede n.a.v. ”Op het aloude kerkenpad”, door ds. E. Venema; uitg. gebr. Koster, Barneveld, 1999; ISBN 90 5551 140 4; 144 blz.; ƒ 18,95.
Gebruikersavatar
Auto
Berichten: 4533
Lid geworden op: 22 feb 2002, 20:01

Re: Wandelaar op het oude kerkenpad

Bericht door Auto »

Hier staan nog aantal uitgezonden preken van ds Venema tussen.

http://www.cgkbarendrecht.nl/preken
-DIA-
Berichten: 32685
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Wandelaar op het oude kerkenpad

Bericht door -DIA- »

Hij ging vaak voor in de vacante gemeenten van Wierden, Almelo en Enter. Ik zie hem nog als de dag van gisteren op de kansel staan. Zijn grijze haren waren nogal eens aan de lange kant, maar dat hinderde me nooit.
Zijn verschijning op de kansel dwong respect af, voor hij een woord had gezegd. Hij begon vaak met een kort gebed, vóór votum en groet. Dat hoorde ik bij andere predikers niet zo vaak. Zijn preken vergeet ik nooit. Als er bij ons in de leesdienst een preek van ds. Venema wordt gelezen hoeft de ouderling aan het einde niet te zeggen van wie de gelezen preek was.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Plaats reactie